وقتی دو‌نفر باهم ازدواج می‌کنند باید انتظار روزهایی را بکشند که ممکن است بی‌نهایت از یک‌دیگر منتفر باشند. اینکه روزی برسد که هیچکدام حتی برای یک‌ثانیه قادر به تحمل طرف مقابل نباشد امری عادی است. اما مسئلۀ مهم این است که با توجه به چنین شرایطی بازهم کنار هم می‌مانند؟ آیا عشق راه خودش را پیدا می‌کند؟ تکه‌های یک زن آخرین فیلم کارگردان جوان مجارستانی یعنی کورنل موندروتسو است که در درامی ۲‌ساعته، زندگی خانواده‌ای جوان را می‌کاود. این فیلم نخستین‌‍بار در جشنوارۀ ونیز به نمایش درآمد و توانست جایزۀ بهترین بازیگر زن را برای ونسا کیبری از آن خود کند. ونسا کیبری برای بهترین بازیگر نقش اول زن هم نامزد جایزۀ اسکار شده است. این فیلم توانست امتیاز ۷۵ از ۱۰۰ را از سایت راتن تومیتوز از آن خود کند.

خلاصۀ داستان

مارتا و شان، زوج جوانی هستند که در انتظار به دنیا آمدن نخستین فرزندشان هستند. همه‌چیز به ظاهر دارد طبق برنامه پیش می‌رود و هیچ مشکلی وجود ندارد. مادر ثروتمند مارتا، برایشان یک مینی‌ون می‌خرد و آنها به خانه می‌روند و مارتا خودش را برای وضع حمل در خانه آماده می‌کند. مامان مارتا شخص دیگری را به جای خودش می‌فرستد. ایو(مامای جدید) به زودی می‌رسد و زایمان شروع می‌شود. اما کمی بعد ایو متوجه پایین بودن ضربان قلب نوزاد شده و به شان می‌گوید که آمبولانس خبر کند. همه‌چیز به یک‌باره وارونه می‌شود.

کارگردانی

تکه‌های یک زن مثال بسیار خوبی است برای فهم کارگردانی و انتخاب فرمی مشخص در روایت داستان. فیلم در زمستان شروع می‌شود و هرچه قدر رابطۀ شان و مارتا سردتر می‌شود هوا نیز به مراتب سرد می‌شود. این فیلم به زیبایی هرچه تمام‌تر از تمامی امکانات بصری سینما استفاده می‌کند تا بدون دیالوگ وضعیت را تفسیر کند. استفاده از استعاره‌هایی همچون پل، تغییر فصل، سیب و عکس. موندروتسو در همان نمای اول، مخاطب را با شکل کارگردانی‌اش آشنا می‌کند. استفاده از نماهای برداشت بلند. کل زایمان در یک برداشت بلند اتفاق می‌افتد و همه‌چیز آنچنان واقعی و طبیعی رخ می‌دهد که درد کشیدن مارتا به خارج از تصویر می‌رسد.

بازیگران

جدای از بازی ستایش‌شدۀ ونسا کیبری که تعداد جایزه‌هایی که او برایشان نامزد شده است گواه چنین موضوعی است، می‌توان از فوق‌العاده بودن الن بروستین و بازی شیا لیبوف هم حرف زد. موندروتسو اصرار داشت که بازی‌ها باید به واقعی‌ترین شکل ممکن اتفاق بیافتد. به طور مثال در همان صحنۀ زایمان هیچ علامتی از سوی پشت صحنه به بازیگران داده نمی‌شد و جوکی که شیا لبوف تعریف می‌کند هم کاملا بداهه بوده است. موندروتسو بعدها در مصاحبه‌ای اعلام کرد وی در پی رسیدن به کیفیتی همانند فیلم‌های دگما ۹۵ بوده و برای همین کل صحنه را تنها یک‌بار با بازیگران تمرین کرده است.

موسیقی فیلم

از دیگر نکات برجستۀ فیلم می‌توان به آهنگسازی بی‌نظیر هاوارد شور اشاره کرد. موسیقی به زیبایی هرچه تمام‌تر خالی شدن آدم‌های این خانه از هرگونه عشقی را تشدید می‌کند. سوگواری نه در یک روز که در متن زندگی این آدم‌ها ادامه پیدا می‌کند و هرکدام به شیوه‌ای سعی در آرام کردن خود دارد. تکه‌های یک زن به خوبی نشان می‌دهد که به دنیا آمدن یک بچه همان‌قدر که می‌تواند امید‌بخش باشد، می‌تواند همه‌چیز را هم از بین ببرد. بدون شک تکه‌های یک زن یکی از بهترین فیلم‌های سال ۲۰۲۰ است و به تازگی در لیست ۴۰ فیلم محبوب مارتین اسکورسیزی هم قرار گرفته است.