اینکه زن و بچۀ کسی را قتل‌عام کنی و بعد که با یک اسلحه، بالای سرت ظاهر شد بگویی قضیه شخصی نبوده، تنها و تنها یک توجیه است. توجیهی برای ریختن خون آدم‌های بی‌گناهی که هیچ ربطی به مواد مخدر و بازار پُر‌سودش ندارند. سیکاریو یکی از بهترین فیلم‌های کارگردان کانادایی دنیس ویلنو است که در ژانر نئو‌ وسترن داستان آدم‌هایی را روایت می‌کنند که برای پول از هیچ خشونتی دست نمی‌کشند. سیکاریو برای نخستین‌بار در جشنوارۀ کن به نمایش درآمد و توانست نامزد سه جایزه در اسکار شود. بازیگرانی مطرحی همچون امیلی بلانت، بنسیو دل تورو و جاش برولین در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. سیکاریو توانست امتیاز ۹۲ از ۱۰۰ را از سایت راتن تومیتوز از آن خود کند.

خلاصۀ داستان

فیلمنامۀ سیکاریو کاری است از تیلور شریدان. شریدان که خود را متاثر از برادران کوئن می‌داند، این ادای دین را می‌شود در شکل داستان گویی‌اش هم دید. توجه بسیار بالا به خلق شخصیت‌های ماندگار و با پرداختی ویژه به وسیلۀ کمترین دیالوگ. سیکاریو داستان مامور اف‌بی‌آی؛ کیت میسر (با بازی امیلی بلانت) است که برای جلوگیری از فعالیت یکی از بزرگترین کارتل‌های مکزیکی مواد مخدر به گروه مت گرور (با بازی جاش برولین) مامور سی‌آی‌ای و یک دادستان سابق مکزیکی یعنی آلخاندرو گیلیک (با بازی بنسیو دل تورو)‌ می‌پیوندد. این ماموریت با تمامی استانداردهایش به کلی فرق می‌کند، به طوری که اگر کارتل‌های مکزیکی خشن عمل می‌کنند، سی‌آی‌ای از آنها نیز بی‌رحم‌تر است.

ویژگی‌ها

سیکاریو از چند وجه مورد ستایش قرار گرفته است. نخست می‌توان به کارگردانی بی‌نقص ویلنو اشاره کرد. او در همان ده دقیقۀ اول فضای بی‌رحم داستان را به رخ می‌کشد. به نوعی که مخاطب در یک شوک کامل به سر می‌برد. التهابی که از طریق اتفاقات داخل نما منتقل شده، توسط موسیقی تشدید می‌شود. موسیقی جوهانس جوهانسن سراسر فضایی تشویش و دلهره است. هر لحظه امکان دارد تیری شلیک شود و باران گلوله سر بگیرد. سپس می‌توان به فیلمبرداری چشم‌انداز راجر دیکنز اشاره کرد. دیکنز در این فیلم یکی از بهترین عملکرد‌های دوران کاری‌اش را به تصویر می‌کشد. نورپردازی با نورهای کم‌مایه، به طوری که شخصیت‌ها در یک وضعیت تاریک و روشن قرار می‌گیرند. به طور مثال می‌توان از صحنۀ حمله به تونل انتقال مواد مخدر اشاره کرد. فضایی نئو نوآر که مخاطب را به یاد فیلم جایی برای پیرمردها نیست ساختۀ برادران کوهن می‌اندازد.

بازی‌ها در فیلم سیکاریو بی‌نظیر است. از بازی امیلی بلانت در نقش مامور بی‌تجربۀ اف‌بی‌آی تا چشم‌های بنسیو دل تورو که گویی چشم‌هایی گرگی زخمی در شب است. دل تورو در این فیلم به ندرت حرف می‌زند و همین مسئله باعث شده است تا شخصیت رازآلود او بیش از پیش ترسناک باشد. ویلنو در یکی از مصاحبه‌هایش گفته بود که بیشتر دیالوگ‌های آلخاندرو گیلیک را از توی متن حذف کرده بوده است.

آینۀ دنیای خشن

سیکاریو بدون شک یکی از جذاب‌ترین فیلم‌های جنایی چند سالۀ اخیر است. جنگ میان هفت‌تیرکش‌های حرفه‌ای و خلاف‌کارها در سینمای وسترن به شکلی امروزی و میان سی‌آی‌ای و کارتل‌های مواد مخدر در آمده است. دنیایی خشن که آیندۀ هر کودکی را در منطقه از بین می‌برد. یکی از نکاتی که سیکاریو را از یک فیلم صرفا اکشن خارج می‌کند، انتخاب ریتم آرام فیلم است. این آهستگی و تأمل در کات زدن نماها به یکدیگر، مخاطب را آماده می‌کند تا به آنچه که می‌بیند فکر کند و به کلی درگیر پرواز گلوله‌ها نشود. سیکاریو آینۀ دنیای خشن امروز ماست.