«همۀ دنیا هم از حسودی بمیرن؛ منِ دیوانه، تو رو دوست خواهم داشت.» این قسمتی از شعر یکی از آهنگ‌های معروف فیلم حمال درجه یک اصلی است که انگار طرفدار سینمای هند خطاب به سینمای محبوبش می‌خواند. در سال گذشته به علت حواشی خودکشی بازیگر بااستعداد سینمای هند یعنی سوشانت سینگ راجپوت جنبش بزرگی بر علیه بازیگرانی ایجاد شد که از خانواده‌هایی سینمایی وارد این عرصه شدند. در این بین فیلم حمال درجه یک که بازسازی همین فیلم در سال ۱۹۹۵ و ساختۀ همین کارگردان است، مورد کم‌لطفی بینندگان در سایت آی‌ام‌دی‌بی قرار گرفت وامتیاز ۳/۷  از ۱۰ را دریافت کرد. اما از آنجاکه فیلم خوب در هر شرایطی با پلتفرم‌های مناسب دیده می‌شود، موج تنفری که این جنبش به راه انداخت، اثری بر فیلم نداشت و حمال درجه یک پربیننده‌ترین فیلم سال ۲۰۲۰ در رسانۀ پخش خانگی شد.

خلاصۀ داستان

جفری روزاریو مردی ثروتمند است که تنها نگرانی‌اش خوشبخت ‌شدن دو دخترش است. اما مشکلش اینجاست که خوشبختی آن دو را، صرفاً در مقام و ثروت شوهر آنها می‌بیند. به همین دلیل به یکی از عاقدان سفارش کرده ‌است که این مسئولیت را بر عهده بگیرد و دامادی شایسته برای دختر جفری یعنی سارا پیدا کند. عاقد با خانواده‌ای مناسب به خانه روزاریو می‌رود اما جفری به دلیل وضعیت اقتصادی متوسط، به آنها توهین می‌کند و آنها را از خانه بیرون می‌کند. عاقد نیز درصدد انتقام از او بر‌می‌آید. راجو، حمالی است که در ایستگاه قطار بارها را جا به جا می‌کند و به جوانمردی معروف است و تنها به فکر سر و سامان دادن به زندگی خود و ازدواج با یک دختر است. با دیدن تنها عکس سارا یک دل نه، صد دل عاشق او شده و با عاقد همدست می‌شود تا در قالب یک بیزینس‌من ثروتمند داماد خانواده روزاریو شود.

سینما، رسانه‌ای سرگرم‌کننده

بالیوود و بسیاری از سینماگران دیگر دنیا این اعتقاد لومیرها به سرگرم‌کنندگی سینما را جدی گرفتند و از طرف مخاطبان نیز به خوبی پذیرفته شدند. دیوید داوان یکی از بهترین کارگردانان ژانر کمدی در سینمای هند است که با توجه به سابقه طولانی‌اش در سینما، هنوز هم در کشف راه‌های جدید برای خنداندن و سرگرم‌کردن مخاطبانش است. وارون داوان پسر این کارگردان که در طول این سال‌ها خود را به عنوان بازیگری بیشتر تجاری شناخته ‌شده است رهرو راه پدر، مخاطب را خدای خود می‌داند و تمام تلاشش را می‌کند تا در هیبت مردم عام، بهترین تصویر را از آنها و رویاهایشان نشان دهد. این یکی از مهمترین نقاط موفقیت فیلم قهرمان محور سینمای تجاری هند است که در حال حاضر وارون یکی از ماهران در آن به حساب می‌آید.

عجایب سینمایی

سینمای هند مانند مردم و فرهنگ و تاریخش عجایبی دارد که تنها در این سرزمین قابل باور است. تمام مردم سطح متوسط دنیا می‌دانند که فیلم برای ساخته شدن، نیاز به فیلم‌نامه دارد همانطور که ساختن یک ساختمان نیاز به نقشه دارد. اما دیوید داوان کارگردانی است که با افتخار در مصاحبه‌هایش اعلام می‌کند که برای ساخت فیلمهایش نه فیلم‌نامه دارد و نه داستان را به بازیگران می‌گوید. شاید ساخت فیلمی تجربی و کوتاه بدین صورت ممکن باشد اما موفقیت چند دهه فیلم‌های این کارگردان از عجایب سینمای جهان است. دیوید اعتقاد راسخی به آزادی‌ دادن به بازیگرانش دارد تا بتوانند نهایت بانمکی و طنز خودشان را در قالب شخصیت داستانی فیلم ارائه دهند. این قانون برای بازیگران نقش مکمل و درجه چندم نیز رعایت می‌شود و به اعتقاد خود دیوید این بازیگران و شخصیت‌ها که تقریبا در اکثر کارهای او یکسان هستند تاثیر بیشتری در دیده‌ شدن طنز قهرمان فیلم می‌گذارند زیرا فضا را برای هنرنمایی او آماده می‌کنند و اجرای اوج موقعیت طنز یک سکانس را بر عهده او می‌گذارند.

دیوید داوان علاوه بر هماهنگ‌سازی داستان فیلم اصلی‌اش با زمانه امروز، صحنه‌ها، شخصیت‌ها و یا حتی ملودی‌هایی از دیگر فیلم‌های موفق دیگرش به فیلم اضافه کرده که حس نوستالژیک آن را بیشتر کرده است و مانند دیدار دو دوست قدیمی، خاطره‌هایش را با مخاطبش مرور می‌کند. در واقع حمال درجه یک تمام تلاشش را کرده تا مانند نسخه اصلی‌اش، درجه‌یک ظاهر شود و با استقبال همگانی مردم ثابت کرده که در این امر موفق بوده ‌است.