چگونه می‌توان محیط معمولی و خسته‌کنندۀ اداری را به یک منبع بی‌پایان از ماجراهای دوست‌داشتنی تبدیل کرد؟ احتمالا اگر این سوال را از مایکل اسکات بپرسید او در یک کلمه و بدون معطلی به شما جواب می‌دهد: با خنده. اداره یک سریال مستندگونۀ کمدی است که به نوعی بازسازی سریالی انگلیسی به همین نام و محصول بی‌بی‌سی است. اداره که پس از به نمایش در‌آمدن فصل اول با واکنش نه‌چندان خوبی مواجه شد، در نهایت و با خوش‌شانسی به کار خود ادامه داد و امروزه می‌توان آن را در کنار سریال فرندز از بهترین‌های دو دهۀ اخیر دانست. اداره توانست ۴۲ بار نامزد جوایز امی شود و استیو کرول هم توانست جایزۀ بهترین بازیگر مرد کمدی-موزیکال گلدن گلوب در سال ۲۰۰۶ را بدست آورد.

خلاصۀ داستان

اداره داستان کارمند‌های یک شرکت کاغذ‌فروشی به نام داندر میفلین است که شخصیت‌هایشان به نوعی در یک تضاد آشکار با یکدیگر قرار دارد. آدم‌هایی که هرکدام نقطه ضعف‌ها و عادت‌هایی خاص به خود را دارند و مواجهۀ آنان با یکدیگر و شکل واکنش‌هایشان تبدیل به یکی از بهترین کمدی‌های تلویزیونی شده است. در راس همۀ این کارمندها رئیسی قرار دارد به نام مایکل اسکات که به طرز مضحکی شبیه به هیچ کدام از رئیس‌هایی که در زندگی دیده‌اید عمل نمی‌کند. مایکل در عین آنکه محوریت بسیاری از ماجراها و موقعیت‌های پیش آمده است، به نوعی فضای بیش از اندازۀ اداره‌های آمریکایی را به هجو می‌کشاند. رفتار‌های تیپ‌گونۀ بسیاری از این شخصیت‌ها همان چیزی است که ما برای خندیدن به آن احتیاج داریم.

شخصیت‌ها

مایکل اسکات را می‌توان مدیری اعصاب خرد‌کن و در عین حال دوست‌داشتنی در نظر گرفت. او در تمام طول سریال در تلاش است تا با مدیریت بحران‌های پیش رو به سبک خودش، هیجان و تازگی زندگی را در اداره‌اش به وجود آورد. جیم هالپرت در کنار اسکات که به احمقانه‌ترین شکل ممکن واکنش نشان می‌دهد، یکی از عاقل‌ترین شخصیت‌های سریال است. روابط عاشقانۀ او با پم بیزلی مهم‌ترین خط عاشقانۀ سریال را تشکیل می‌دهد. جیم در بسیاری موارد سعی دارد بحران را به معقول‌ترین شکل ممکن پشت سر بگذارد. هرچند شیطنت‌های رفتاری فراوانی هم دارد. و نهایت می‌توان از دوایت شروت تمام‌نشدنی نام برد. دوایت در عین آنکه تعهدی بی‌مانند به اداره و رئیسش دارد، بدون اجرا کردن قوانین سفت و سخت امنیتی و حفاظتی، لحظه‌ای آرام و قرار ندارد. شروت فروشنده‌ای بسیار موفق است، اما رفتار‌هایش در بسیاری موارد خشن و بی‌رحمانه می‌نماید. او ذره‌ای انعطاف با اطرافیانش ندارد و از این حیث کاملا نقطه مقابل جیم است.

عجیب و غریب

اداره سریالی عجیب و غریب است. شاید همین عجیب و غریب و نامتعارف بودن کلیت سریال است که باعث شده بود پس از فصل اول واکنش‌های سر‌راستی دریافت نکند. این عجیب و غریب بودن سریال چه از نوع شخصیت‌ها و رفتارهایشان تا شکل کارگردانی هم ادامه داشته است. اداره به شکل مستندگونه ساخته شده و تضادی که آشکارا از ماهیت رئالیسیتی و اغراق‌ در هر داستان به وجود می‌آید پیش از هرچیزی شما را می‌خنداند. از این حیث می‌تواند یادآور زلیگ وودی آلن باشد. یعنی ماهیتی رئالیسیتی برای نمایش دادن آنچه خارج از چهارچوب‌های عادی زندگی قرار می‌گیرد. اداره در عین آنکه بسیار بر کمدی موقعیت و اتفاقات خشن و برخوردهای فیزیکی استوار است به همان اندازه روابط عاشقانۀ شخصیت‌هایش هم را جلو برده و قلب مخاطب را به تپش می‌اندازد. اداره بدون شک شما را به قهقه خواهد انداخت.