آدمی تا چه اندازه می‌تواند یک تنه کفۀ داوری را به سمت عدالتی منصفانه سنگین کند؟ آیا می‌توان از لذتی که در گرفتن انتقام وجود دارد گذشت کرد؟‌ اصلا ما چه موقع می‌توانیم گرفتن انتقام را برای خودمان و مهم‌تر از آن برای اطرافیان‌مان توجیه کنیم؟ وقتی هیچ‌کس نمی‌خواهد داغ جان‌فرسای وجودتان را درک کند، شنیدن چنین سوالاتی می‌تواند منجر به این شود که گرفتن انتقام را از همان سوال‌کننده شروع کنید. زن جوان نوید‌دهنده نخستین ساختۀ امرالد فنل در مقام کارگردان است که به اتفاق بسیاری از منتقدان و جوایزی که گرفته است، از بهترین‌های سال ۲۰۲۰ محسوب می‌شود. از ستارگان این فیلم می‌توان به بازیگر جوان هالیوودی کری مولیگان اشاره کرد که در نهایت نامزد جایزۀ بهترین بازیگر نقش اول زن در گلدن گلوب هم شد. از نکته‌های دیگر این فیلم می‌توان به حضور مارگارت رابی در مقام تهیه‌کننده هم اشاره کرد.

خلاصۀ داستان

زن جوان نوید‌دهنده داستان خطی ساده‌ای را روایت می‌کند. کیسی توماس که زمانی به همراه بهترین دوست زندگی‌اش در دانشکدۀ پزشکی مشغول تحصیل بوده‌، بعد از تجاوزی که از سوی پسران همکلاسی‌شان به نینا رخ می‌دهد، به همراه دوستش از دانشکده بیرون می‌آید. کیسی پس از گذشت هفت سال از این واقعه، در پی گرفتن انتقام از تک‌تک مردانی است که هشیار نبودن زنان را فرصتی برای دست‌درازی و خودخواهی خود می‌دانند. کیسی که نمی‌تواند خاطرۀ دردناک نینا را فراموش کند، بی‌رحمانه اما به حق، از هر مقصری که می‌شناسد انتقام می‌گیرد.

نگاه جانبدارانۀ کارگردان

از حیث کارگردانی، فیلم بسیار یک‌طرفه و جانب‌دارانه شروع می‌شود. فیلمساز به نوعی در تلاش است تا صدای جنبش می‌تو را از طریق فیلمش برجسته‌تر کند. این جانبداری در شکل معرفی شخصیت‌ها و موقعیت از طریق نمابندی‌ها و به خصوص اسلوموشن کردن آنچه درون صحنه رخ می‌دهد از همان دقیقۀ ابتدایی به چشم می‌خورد. قاب‌ها در فیلم فنل در پی قهرمان‌سازی هرچه‌ بیشتر کیسی و مریض‌آلود بودن دنیای مردان عمل کرده است. در نماهایی ما به عنوان بیننده، کیسی را همانگونه می‌بینیم که شخصیت‌های مرد فیلم او را نگاه می‌کنند. این غرض‌ورزانه بودن شکل کارگردانی آشکارا، فیلم را در حد و اندازه‌های یک شعار اعتراضی در آورده است.

اگرچه نمی‌توان به سادگی از بازی فوق‌العادۀ کری مولیگان در این فیلم صرف نظر کرد. مولیگان با زن جوان نوید‌دهنده دوباره نشان داد که می‌تواند موفقیت‌های چندساله گذشته و ابتدای دهۀ پیشین را تکرار کند. مولیگان به خوبی در این فیلم، سیمای زخم خوردۀ زنی تنها را نشان می‌دهد که یک تنه در دنیایی مرد سالار دست به انتقام می‌زند. دنیای که حتی مدیر زن دانشگاه هم تقصیر را به گردن قربانی، یعنی نینا می‌اندازد.

فریاد عدالت‌خواهی

زن جوان نوید‌دهنده در روزگاری که جنبش‌های حق طلبانۀ زنان در سرتاسر دنیا به دادخواهی پرداخته‌اند، می‌تواند الهام بخش کسانی باشد که عدالت را بی‌وقفه فریاد می‌زنند. شکل عدالت‌خواهی فیلم را می‌توان بسیار شبیه به جوکر با بازی خوان فینیکس در سال ۲۰۱۹ دانست. شمایل جوکرگونه و نامتعارف شخصیت کیسی در جای‌ جای فیلم نشان از این تاثیر فراگیر در سینمای روز دنیا است. به هر حال مقصر دانستن قربانی از سوی جامعه، نباید امری عادی تلقی شود. هیچ دلیلی نمی‌تواند تجاوز به دیگری را عادی کرده و تبعاتش را کوچک کند. زن جوان نوید‌دهنده فیلمی برای جوانان دهه‌های پیش رو است.