تماشای شکست‌های پی‌در‌پی تام از جری به قدری لذت‌بخش بود که توانست این دو کارکتر را نزدیک به ۸۰ سال در کنار هم نگاه دارد. هر چند افت و خیزهایی در کارنامۀ این موش و گربۀ بانمک هست، از جایزۀ اسکار گرفته تا بعضی فیلم‌های شکست‌خوردۀ قبلی‌شان، اما صرف دیدن دوبارۀ آنها می‌تواند برای هر بیننده‌ای جذاب باشد. لایواکشن تام و جری (Tom and Jerry) به کارگردانی تیم استوری تلاشی دوباره برای بهره بردن از حس یادآوری خاطرات مخاطبان است و آمار فروش آن نشان می‌دهد که در این دوران کرونازده هم این دشمن‌های قدیمی می‌توانند پول در‌بیاورند.

نارضایتی منتقدان

امتیازات منتقدان سایت‌های رتبه‌بندی فیلم نظیر آی‌ام‌دی‌بی، راتن تومیتوز و متاکریتیک به خوبی نشان می‌دهد که منتقدان این سایت‌ها نه‌تنها از تام و جری جدید بدشان آمده، بلکه از آن متنفر هستند. رضایت ۸۵ درصدی مخاطبان راتن تومیتوز را هم می‌توان به پای خاطره‌بازی این موش و گربه و اندک لحظات فیلم که حال و هوای گذشته را دارد گذاشت. اگرچه فیلم به لحاظ تکنیکی و توجه به جزئیات کم‌نظیر است اما قصۀ این لایواکشن، شایستۀ بازگشت باشکوه یکی از پربیننده‌ترین‌ کارتون‌های تاریخ نیست.

خلاصۀ داستان

جری برای سکونت به یک هتل مجلل رفته است و کارمند قلابی این هتل از تام می‌خواهد که او را از هتل بیرون کند چون قرار است به زودی یک عروسی ویژه در هتل برگزار شود. رویارویی دوبارۀ آنها، همان نتیجه‌ای که در ذهن شماست را بر جا می‌گذارد اما نبود یک داستان منسجم، نمی‌تواند خرابکاری‌ها این موش و گربه و بدشانسی‌های همیشگی تام را مثل گذشته هیجان‌انگیز نشان دهد. تام و جری جدید ما اگرچه خسته‌کننده نیستند اما چون داستانی برای تعریف کردن ندارند، خیلی جذاب هم به نظر نمی‌رسند.

ترکیب انیمیشن دوبعدی با واقعیت

ترکیب انیمیشن دوبعدی با فیلم واقعی، کار پیچیده ایست. همین دو‌بعدی ماندن تام و جری از معدود نقاط قوت فیلم به حساب می‌آید اما کافی نیست. کارگردانی لحظات تعامل این شخصیت‌های کارتونی با شخصیت‌های واقعی فیلم، اگرچه سابقۀ طولانی دارد، اما تیم استوری با نگاه دقیق‌اش، توانسته به خوبی این نقاط تعاملی را پوشش دهد و لحظات بعضا جذابی بیافریند. کارگردانی صحنۀ ورود تام به هتل که یکی از بهترین سکانس‌های فیلم است، به خوبی مهارت کارگردانی او را نشان می‌دهد اما اگر تیم نویسندگی نیز مانند تیم تکنسین فیلم عمل می‌کردند، مسلما با اثر بهتری رو‌به‌رو بودیم. حضور کلویی گریس مورتس جوان هم بر خلاف پیش‌بینی‌ها، خیره‌کننده نیست و حتی از قدرتِ عمل تام و جری کم می‌کند.

خراب کردن خاطرات

لایواکشن تام و جری ۲۰۲۱ به ما ثابت کرد که برای خراب کردن خاطرات انسان‌ها، نیاز نیست کار خاصی بکنیم، فقط باید کمی بدتر از قبل، آنها را نشان دهیم. هانا و باربارا که خالقان این کارکترها در سال ۱۹۴۰ هستند نیز یک‌بار در این دام افتاده و با آشنایی‌زدایی از این موش و گربۀ معروف، طعم شکست را می‌چشند. تعدّد شخصیت‌های اضافی و عدم تمرکز روی ماجراجویی‌های تام و جری از اصلی‌ترین دلایل شکست این فیلم است اما آنچه توانسته آن را نجات دهد، خاطراتی است که از آنها در ذهن مخاطبان وجود دارد. پس تیم استوری بیش از تیم سازندۀ فیلمش، مدیون شاهکارهای گذشتگان است که با خاطرات دل‌پذیری که ساخته‌اند، از سقوط این فیلم متوسطِ رو به پایین جلوگیری می‌کنند.