فرنوش صمدی پیش از رسیدن به فیلم بلند، سال‌های قابل توجهی را فیلم کوتاه ساخته و مسیرش را وجب به وجب جلو برده و ادامه داده است. ویژگی فیلمسازی همچون فرنوش صمدی، داشتن صدایی شخصی در فیلمسازی است. او از همان فیلم‌های کوتاهش عموما به مسئله زنان و نابرابری‌های رایج علیه آنان پرداخته است. خط فرضی داستانی از همان جنس پیشین آثار صمدی دارد. این فیلم تا پیش از اکرانش در جشنواره فجر حضور موفقی در سطح بین‌الملل داشته است و همین امر نشان می‌دهد که با فیلمی استاندارد طرف هستیم. سحر دولتشاهی، پژمان جمشیدی، حسن پورشیرازی، آزیتا حاجیان، صدف عسگری و امیررضا رنجبران از جمله بازیگران این فیلم هستند.

داستان و شخصیت‌ها

خط فرضی روایتگر سارا، زنی میانسال است که علی‌رغم آنکه زنی مستقل به نظر می‌رسد، اما نمی‌تواند تصمیم شوهرش را عوض کند یا بهتر است بگوییم نمی‌تواند به تنهایی تصمیم گیرندۀ زندگی‌اش باشد. سارا دبیر هنر یک دبیرستان دخترانه است و بیش از آن، مادر دختری بانمک و دوست داشتنی. آنان به عروسی‌ای در شمال دعوت شده‌اند اما شوهرش حامد از آنجایی که باید به ماموریت برود، اجازۀ رفتن سارا و دخترشان را نمی‌دهد. فرنوش صمدی فیلمسازی را با فیلم کوتاه شروع کرده است و از همین رو معرفی شخصیت‌ها و مشکل آنان را خیلی سریع برای مخاطبش روشن می‌کند. حامد گویا هیچ اعتمادی به همسرش ندارد، از رانندگی‌اش ایراد می‌گیرد و اتفاقات درون زندگی‌ را به نفع خودش تفسیر می‌کند.

کارگردانی

فرنوش صمدی در شکل کارگردانی‌اش سعی دارد تا از طریق کدهای ابتدایی درون فیلم ما را از آینده‌ای که قرار است بر سر شخصیت‌هایش آوار شود مطلع کند. او به خوبی تلاش دارد تا وضعیت سفید کنونی را به پیشواز سیاهی آینده ببرد. در جایی از فیلم، کلاغی که با برخورد به یک پنجره و شکستن آن می‌میرد نشان از همین شکل روایت است. صمدی تا جایی که می‌تواند بوسیلۀ نماهایی بسته به شخصیت‌هایش نزدیک شده، تنهاییشان را شکار می‌کند و مخاطب را با آنان شریک می‌کند.

بازیگران

بازی سحر دولتشاهی در نقش سارا یکی از بهترین ویژگی‌های خط فرضی است. سکوت او در طول فیلم و مصیبتی که از توی چشمهایش دیده می‌شود به خوبی به بازی‌اش عمق داده است. حضور پژمان جمشیدی در نقشی جدی اگرچه برای او تازگی ندارد اما نشان دهندۀ توانایی‌های او در ایفای چنین نقش‌هایی است. اما بدون حضور حسن پورشیرازی و آزیتا حاجیان، خط فرضی قطعا چیزی کم داشت. بازی این دو نفر به زیبایی هرچه تمام‌تر در متن فیلم جای گرفته است.

زنان در اجتماع

هرگاه شاهد فیلمی هستیم که شخصیت‌هایش مغلوب شرایط نابرابری در جامعه می‌شوند، صدای سیاه‌نمایی مخالفان شنیده می‌شود. بدون شک خط فرضی فیلمی است که پیامد‌های نادیده گرفته شدن زنان را در خانواده‌های ایرانی دنبال می‌کند اما بهتر است پیش از آنکه برچسبی به فیلم بزنیم آن را از دریچۀ سینما بررسی کنیم. خط فرضی فیلمی است در نکوهش عدم اعتماد به یکدیگر و سکوتی که مشکلات را چند برابر می‌کند. دروغ، هیچ‌گاه راه حل مناسبی برای حل مشکلات نیست و حقیقت دیر یا زود نمایان می‌شود. خط فرضی فرنوش صمدی ما را تا حدی به یاد دربارۀ الی اصغر فرهادی می‌اندازد. اگرچه مسیری کاملا متفاوت را در پیش می‌گیرد اما نشان می‌دهد که قضاوت فردی هنوز هم یک معضل اجتماعی و بیش از آن یک معضل انسانی در این جامعه است.