تمدن، پدیده‌ای است که در طول تاریخ مدام دستخوش تغییر و تحول‌ شده است. به طور مثال اگر ما به زندگی بشر در دویست سال گذشته نگاهی بیندازیم، مصائبی که آنان مجبور به تحمل آن بوده‌اند، برایمان قابل درک نخواهد بود. از این رو به نظر می‌رسد که امروزه از تمدن بیشتری بهره می‌بریم. اما سوال اینجاست که به راستی چه چیزی باعث می‌شود که ما متمدن محصوب شویم؟ خریدن یک پاکت شیر از فروشگاه یا داشتن یک گاو شیرده؟ اولین‌گاو ساخته فیلمساز مستقل امریکایی کلی رایکارد است که به جرأت می‌توان آن را یکی از بهترین فیلم‌های سال گذشته دانست. اولین گاو توانست با بودجۀ دو میلیون دلاری‌اش، گل سر‌سبد جشنواره‌های مختلفی باشد. در این فیلم بازیگرانی همچون:‌ جان مگرو، اُرین لی و توبی جونز به ایفای نقش پرداخته‌اند. اولین‌گاو توانست امتیاز ۹۶ از ۱۰۰ را در سایت راتن تومیتوز از آن خود کند.

خلاصۀ داستان

اولین‌گاو اقتباسی از رمان نیمۀ زندگی اثر جاناتان ریموند است که داستان دو انسان سخت‌کوش را  در اوایل قرن نوزدهم روایت می‌کند. داستان ساده‌ای از یک آشپز جوان به نام کوکی و یک مرد چینی دنیا‌دیده به نام کینگ لو. آنان در منطقۀ سردسیر اورگان، در جایی که جان انسان‌ها از چند تکه پوست سمورآبی بی‌ارزش‌تر است، تصمیم می‌گیرند تا ثروتی به‌هم بزنند و رویای آمریکایشان را تحقق ببخشند.

رفاقتی شاعرانه

اولین‌گاو را اگرچه نباید فیلمی برای مخاطب‌هایی خاص بپنداریم اما باید گفت فرم فیلم، شرایط ویژه‌ای را برای تماشا کردن احتیاج دارد. این فیلم در قطع ۴:۳ فیلمبرداری شده است و این مشخصه را می‌توان یکی از مهمترین عوامل فیلم در دور شدن از قوانین رایج فیلمسازی و حتی ژانری دانست. اولین گاو علی‌رغم آنکه داستانی را در عصر هفت‌تیر‌کش‌های غرب وحشی روایت می‌کند، به هیچ عنوان نمی‌خواهد ذره‌ای از آن دوران سخن بگوید. فیلم به جای اینکه چشم‌انداز‌های غرب وحشی را در نماهایی لانگ و با قطع سینما اسکوپ به تصویر بکشد، ما را به دل جنگل‌های سرد اما زیبای شمالی می‌برد. رایکارد به درستی در پی تصویری‌کردن رابطۀ عمیق و حتی شاعرانۀ این دو رفیق در مقایسه با محیط اطرافشان است. در جایی که همه می‌خواهند از طریق شکار و خون‌ریزی پولدار شوند، این دو نفر با پختن کلوچه‌هایی از شیر گاو، مسیری متفاوت را در‌ پی‌گرفته‌اند.

قدرتِ مِهر انسانی

اولین‌گاو را می‌توان از بسیاری جهات یک ضد وسترن دانست. رایکارد داستانش را در یک شمایل مینیمال روایت می‌کند و نشان می‌دهد که یک فیلمساز زن چگونه می‌تواند از زاویه‌ای دیگر به عصر وحشی قرن نوزدهم نگاه کند. اولین گاو فیلمی است که بیش از هرچیزی در مورد دوستی، مهربانی و زیبایی است. شکارچیان پوست سمور آبی با کوچکترین دلیلی به جان یکدیگر می‌افتند و دعوا راه می‌اندازند اما وقتی طعم کلوچه‌های کوکی زیر دندانشان می‌رود آرام می‌شوند و یاد مادرشان می‌کنند. رایکارد در فیلم به زیبایی قدرت مهر انسانی را به نمایش می‌گذارد. تمدن در فیلم رایکارد، به واسطه آمدن یک گاو و شیری که می‌شود از آن دوشید، دستخوش تغییر می‌شود. خشونت و زمختی انسان‌هایی که مدام در حال کشتن و حذف یکدیگر هستند می‌تواند به راحتی تعدیل گردد. اولین‌گاو داستان ساده‌ای دارد، و شخصیت‌های ساده‌ای، اما حرفی که می‌زند بسیار عمیق است.