در صنعت فیلمسازی هند، اکثر افراد، فیلمهایی که با بودجۀ کم و بدون سوپراستار ساخته میشدند را فیلمی که میتواند تهیهکنندهاش را خوشحال و راضی کند، نمیدانستند و به چشم ترحم به کل سازندگانش نگاه میکردند. تا سال ۲۰۱۵ که بستر فرهنگی برای فروش فیلمی از جنس مردم با داستانی نه چندان دور از ذائقه آنها آماده شده بود و با فیلم عروس چاق من این نقطه عطف در سینمای هند شکل گرفت. هنرپیشهها و کل فیلم تا حد محسوسی برخلاف کلیشههای همیشگی بالیوود ساخته شد اما استفاده از یک دختر چاق به عنوان هنرپیشه اصلی یک فیلم درام و رمانتیک، تابوشکنی به حساب میآمد. فروش فیلم در گیشه با چنین انتخابهای نامتعارفی، موفقیت بیشتری نسبت به پذیرفتهشدن در دید منتقدان همراه داشت. گرچه برای اهالی سینما نیز ترکیب جدید و جذابی از ادغام سینمای تجاری و هنری این کشور بود. این فیلم با بودجه ۲ میلیون دلاریاش توانست ۱۶ میلیون دلار سود برای تهیهکنندگانش در بر داشته باشد و امتیاز ۷.۵ در آیامدیبی را نیز کسب کند.
خلاصۀ داستان
در سال ۱۹۹۵ پریم پراکاش تیواری (آیوشمان کورانا) یک مغازۀ فروش نوارکاست موسیقی فیلمهای هندی در شهرستانی کوچک و مذهبی دارد که توسط پیشرفت رسانهای که منجر به استفاده بیشتر مردم از سیدی به جای نوارکاست شده، رو به زوال است. خانواده که تمام مخارجش از این مغازه تامین میشود راه حل دیگری برای نجات از این فشار پیدا میکند و آن اضافه کردن منبع درآمد دیگری به خانواده از طریق آوردن عروس کارمند به خانواده است. پریم که با ازدواج مخالفتی ندارد وقتی که به جلسه خواستگاری میرود نظرش برمیگردد زیرا که عروس چاق است و با تصورات او از همسر آیندهاش مایلها فاصله دارد. خانواده پریم او را مجبور به تن دادن به این ازدواج میکنند اما نفرت و نارضایتی پریم، مشکلاتی بیشتر از قبل برای خانواده به وجود می آورد. از آن طرف سندیا (بومی پدنکار) نیز به دلیل تضاد فرهنگی خود با خانواده همسرش بر اوج گرفتن مشکلات سرعت میبخشد.
توجه به زندگی عامه
فیلم عروس چاق من، فارغ از داستان و نحوه ساخت فیلم خاصی برای سینمای هند است زیرا که آیوشمان کورانا نقش اول مرد این فیلم با بازی در نقش پریم به خوبی درخشید و جایگاهش در سینما رشد صعودی پیدا کرد. از آن طرف بومی پدنکار نقش اول زن فیلم نیز به عنوان ستارهای متفاوت و بااستعداد به سینما معرفی شد. یکی دیگر از به یاد ماندنی بودن فیلم قطعه تاثیرگذار moh moh ke dhaage است که ۳ جایزۀ بهترین خواننده مرد، زن و شعر را ازآن خود کرد و این اتفاقی است که کمتر برای یک آهنگ در جشنوارههای سینمای هند میافتد و جانی دوباره به شهرت آهنگساز معروف دهه ۹۰ یعنی آنومالک داد. یکی از خصیصههای مهم این فیلم که باعث محبوب شدنش بین مردم شد، توجه به زندگی مردم عام و ساختن قهرمان از آنها در همان سطح زندگی متوسطی که دارند به علاوه داشتن رنگ و بوی زندگی دهه ۹۰ هند تا جاییکه به قول خود جامعه هند لقب فیلم وطنی را گرفت. کمدی یکی از ژانرهای همیشه موفق در تاریخ سینمای هند بوده است اما در این فیلم با ژانر رمانتیک همراه میشود و تاثیرگذاریاش چندبرابر میشود. با وجود اینکه بیشتر داستان در خانۀ کوچک خانواده تیواری نشان داده میشود اما در هر سکانس نماها و زوایای بدیع و تازهای با میزانسنهای پویا میبینیم که در برداشتهای بلند روابط و پیچیدگیهای آنها را به غایت ماهرانه به نمایش میگذارد. مانند سکانس دعوای زن و شوهر با شعر کاستهایی که توسط آنها عوض میشود و اوج میگیرد.
خانواده، مسئولیت و درکل فلسفه و تعریف از زندگی و عشق، مفاهیمی است که با تلاش صادقانه تمام تیم سازندگان فیلم عروس چاق من و زبان شیرین آن مورد توجه قرارگرفته است و مخاطب را نیز در بازنگری آنها برای خودش به چالش میکشد.
نظرات کاربران
نظرات کاربران