معرفی فیلم «قد دراز» (کانتمیر بالاگوف، ۲۰۱۹)| من یه بچه می‌خوام

جنگ و قهرمان‌پروری دروغی است که سال‌های سال از سوی طبقۀ حاکم به خوردمان داده شده است. سربازانی که به جنگ می‌روند بهتر است هیچ‌گاه زنده نمانند و یا بهتر است هیچ آسیبی ندیده باشند. یا تبدیل به خاطره‌ای شوند تا بتوان دیگران را تحت تاثیر قرار داد و یا بازگردند تا دوباره به طبقۀ حاکمیت خدمت کنند. جنگ برای مردمی که با پوست و خونشان آن را درک کرده‌اند هیچ نفعی ندارد. قد دراز ساخته کارگردان جوان روسی کانتمیر بالاگوف قصۀ‌ مردمی را روایت می‌کند که پس از جنگ جهانی دوم از هر فرصتی برای زنده ماندن استفاده کرده‌اند. این فیلم که در جشنواره کن به نمایش در آمد توانست در نهایت جایزه بهترین کارگردان در بخش نوعی نگاه را از آن خودش کند. قد دراز از سوی سایت راتن تومیتوز توانست امتیاز ۹۱ از ۱۰۰ آن را هم بدست آورد.

خلاصه داستان

قد دراز داستان دو زن تنها در شهر سرد لنینگراد پس از جنگ جهانی دوم است، که تقریبا هیچ‌کسی را غیر از خودشان در زندگی ندارند. اییا (با بازی ویکتوریا میروشنیچِنکو) که از آسیب‌های دوره جنگ رنج می‌برد پرستار یک بیمارستان مراقبت از آسیب دیدگان جنگی است. او هرازچندگاهی دچار اخلال مغزی شده و به خلصه می‌رود. وضعیتی شبیه به یک تشنج. او که به همراه بچه‌اش در یک آپارتمان کمونیستی در لنینگراد زندگی می‌کند، شبی بر اثر همین تشنج‌ها روی پسرش می‌افتد و باعث خفه شدن او می‌شود. ماشا (با بازی واسیلیا پره‌لیگینا)‌ از راه می‌رسد و سراغ پسرش را از اییا می‌گیرد. ما تازه متوجه می‌شویم که پسری که مرده متعلق به ماشا بوده است.

بازیگران اصلی

دو بازیگر اصلی فیلم یعنی ویکتوریا میروشنیچِنکو و واسیلیا پره‌لیگینا در اولین حضور حرفه‌‌ایشان پر روی پرده سینما، به زیبایی هر چه تمام‌تر ظاهر شده‌اند. ویکتوریا میروشنیچِنکو در چند جشنواره نامزد بهترین بازیگر زن شده است. این دو با بازی باورپذیرشان مخاطب را در سراسر فیلم با خود همراه می‌کند. پره‌لیگینا در نقش ماشای فرصت طلب و زیبا که در عین حال باهوش و بی‌رحم است، و میروشنیچنکوی آرام که مظلومیت در نگاهش موج می‌زند.

یخبندان پس از جنگ

کانتمیر بالاگوف همانند نقاشی که بوم سفید را با رنگ‌ها جان می‌دهد، فیلمش را در رنگ‌ غرق کرده است. تم تکراری سبز پُر‌رنگ در فیلم در تضاد کامل با محیط سرد و بی‌روح لنینگراد قرار گرفته است. آپارتمانی که دیوار‌هایش سبز است و لباس سبز، همه و همه نشان از امید برای زندگی در یخبندان پس از جنگ است. یخبندانی که هرکس در آن به فکر خودش است و اثری از انسانیت در آن دیده نمی‌شود. بالاگوف به همراه مدیر فیلمبردار جوانش تمام تلاشش را برای جلو بردن روایت بدون استفاده از دیالوگ انجام داده است. رنگ‌ها، و شکل میزانسن فیلم به خوبی نمایان‌گر درون شخصیت‌ها هستند. در جایی که ماشا به خانه بر می‌گردد اییا در را قفل کرده و از شرم چراغ را هم خاموش کرده است. ماشا که وارد می‌شود چراغ را روشن می‌کند و این دو دوست قدیمی همدیگر را در آغوش می‌گیرند.

قد دراز فیلمی است که نقش مهم زنان در تاریخ پس از جنگ را در روسیه واکاوی می‌کند. زنانی که بیشترین مصیبت را متحمل شدند و در ازای آن با مدال‌هایی بی‌ارزش از آنان تقدیر شد. قهرمانانی که بعد از جنگ معنایی برای زندگی‌شان نداشتند.