معرفی فیلم «یک دور دیگر» (توماس وینتربرگ، ۲۰۲۰) | دقیقا چند درصد؟

مدیر سایت 1503 روز پیش
بازدید 144 بدون دیدگاه

می‌گویند اگر شما درآمدتان در سال تنها ۱۰ هزار دلار باشد، برنده شدن در یک بخت آزمایی ۵۰۰ هزار دلاری می‌تواند، احساس شادی را در درونتان زنده کند؛ اما پس از مدتی شادی اثرش را از دست می‌دهد. حال شما با داشتن همان ۵۰۰ هزار دلار هم احساس قبلی را تجربه نخواهید کرد، شما بیشتر می‌خواهید. آخرین ساختۀ توماس وینتربرگ، از فیلم‌های تحسین شدۀ امسال، یکی از مسائل داغ کشورهای توسعه یافته‌ همچون دانمارک را به تصویر کشیده است. چگونه می‌توان احساس شادی را همیشه و همه‌ حال با خود همراه داشت؟ و یا چگونه می‌شود همیشه احساس خوشبختی کرد؟ یک دور دیگر که برای رقابت در اسکار از سوی دانمارک هم انتخاب شده است، توانست در جشنوارۀ فیلم اروپا بدرخشد و جوایزی همچون بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه و بهترین بازیگر نقش اول مرد از آن خودش کند. یک دور دیگر  توانست امتیاز ۹۱ از ۱۰۰ را از سایت راتن تومیتوز از بدست آورد.

خلاصه داستان

چهار دوست همکار که در یک دبیرستان کار می‌کنند، تصمیم می‌گیرند تا تئوری یک روانشناس نروژی را در خصوص خوردن همیشگی الکل در طول روز امتحان کنند. آنان تصمیم می‌گیرند تا ملال همیشگی و تمام نشدنی میانسالیشان را با خوردن مداوم الکل از بین ببرند. طبق این تئوری تنها ۵ صدم درصد الکل در خون می‌تواند استرس را در طول روز کاهش دهد و عملکرد فرد را بهبود بخشد. البته اگر این چهار نفر از ۵ درصد فراتر نروند.

یک دور دیگر را نمی‌توان در ستایش مصرف الکل یا فراتر رفتن از هنجارهای تثبیت شدۀ جامعه دانست. این  فیلم به وضوح می‌خواهد بیهوده بودن چنین رویکردی به زندگی را نمایش دهد. وینتربرگ که از پایه گذاران مکتب دوگما ۹۵ به همراه لارس فون تریر بوده، در فیلمش از تکنیک دوربین روی دست بهره برده است. دوربین روی دستی که فرم مستندگونه‌اش به وینتربرگ کمک می‌کند تا فیلمش را در رئالیسم‌ترین شکل ممکن روایت کند. وینتربرگ خصوصی‌ترین لحظات زندگی شخصیت‌هایش را شکار کرده و در نشان دادن آنان به مخاطب بی پرده عمل می‌کند. استفاده از تاریکی و قرار دادن شخصیت‌ها در سایه را می‌توان از زیباترین لحظات فیلم دانست. انزوا و تنهایی در عین داشتن یک خانواده کامل و یا یک جامعۀ ثروتمند.

بازی‌های روان بازیگران

بازی‌ها در فیلم یکی دیگر از نقاط برجستهٔ آن محسوب می‌شود. مخصوصا بازی مد میکلسن در نقش مارتین که معلم تاریخ است. وینتربرگ به همراه همکار نویسنده‌اش یعنی توبیاس لیندهولم به خوبی از ظرفیت‌های متفاوت هر شخصیت در پیشبرد داستان سود جسته است. به عنوان مثال مارتین هنگام تدریس تاریخ به دانش آموزانش یاد می‌دهدکه مصرف الکل نمی‌تواند دلیلی بر بی لیاقتی آدم‌ها باشد، چرا که در این صورت هیتلر در مقایسه با چرچیل و روزولت جایگاه بهتری خواهد داشت. این تاکید بر سیاستمداران و چهره‌های تاریخی حتی به شکل تصاویری آرشیوی و فصلی جدا از داستان هم در فیلم وجود دارد. زندگی آنگونه که انتظار داریم پیش نمی‌رود.

یک دور دیگر به زیبایی نشان می‌دهد که سعادت همیشگی در زندگی را نمی‌توان در چیزی مانند الکل پیدا کرد. مشکل زندگی‌های کسل‌کننده و تکراری انسان قرن بیستم خودش است. این ما هستیم که با فراموش کردن ارزش خودمان و کسانی که دوستشان داریم زندگی را ذره ذره ملالت بار می‌کنیم. یک دور دیگر در ستایش همان لحظاتی است که بدون مصرف الکل از کنارشان رد شده‌ایم.

print

نظرات کاربران

  • لطفا از تایپ کردن فینگلیش خودداری کنید. در غیر این صورت نظر شما بررسی نخواهد شد.
  • هدف شما ارسال تبلیغات یا بک لینک نباشد. در غیر این صورت دیدگاه حذف می شود.
  • دیدگاه شما فقط و فقط در رابطه با این موضوع باشد.
  • به دیگران توهین نکنید.

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *