قوانین نانوشته محیط کار | بخش دوم

بیشتر ما که شاغل هستیم حدود ۵ تا ۱۰ ساعت وقت خود را در محیط کار می‌گذرانیم. این محیط کاری که هر روز درگیر آن هستیم باید به گونه‌ای باشد که بتواند از سلامت روح و روان ما محافظت کند و در آخر روز بار اضافی خستگی را روی دوشمان نگذارد و به مرور زمان ما را فرسوده نکند. همیشه یادتان باشد انسانی که از شغل خود راضی است همیشه یک قدم به خوشحالی و رضایت در زندگی نزدیک‌تر است. پس محیط کار نباید به گونه‌ای باشد که بیدار شدن از خواب برای رفتن به سر کار را برای ما سخت و گاه طاقت‌فرسا کند. مدیریت برای داشتن یک محیط کاری خوب بیشتر از همه به رفتار خود ما بستگی دارد. همه ما می‌دانیم که اگر روزی با کارکنان یک اداره دولتی درگیر شویم و یا ناگهان از روی عصبانیت مشتی حواله همکارمان کنیم، قانون ما را مجازات خواهد کرد. اما گاه یادمان می‌رود که در محیط کار یک نگاه یک حرف یا یک رفتار اشتباه امکان دارد به روح و روان همکارمان صدمه بزند و محیط کار را برای او غیر قابل تحمل کند. برای اینکه بتوانیم محیط کاری را که هم خودمان و هم همکاران‌مان ساعت‌های بسیار زیادی را در طول هفته در آن می‌گذرانیم به یک محیط کاری خوب و لذت‌بخش تبدیل کنیم ناچاریم مجموعه‌ای از قواعد و قانون‌های نانوشته را رعایت کنیم.

• از زل زدن به آدم‌ها پرهیز کنید. گرچه در فرهنگ شرقی نگاه کردن و ارتباط چشمی معمول‌تر از گفتگو و ارتباط کلامی است، اما زل زدن به افراد و مخصوصاً برانداز کردنشان کار صحیحی نیست.
• محیط کاری یک محیط عمومی است، برای روشن و خاموش کردن کولر یا بخاری، یا باز کردن و بستن پنجره، نظر دیگران را بپرسید و به نظر جمع عمل کنید.
• اگر سیگاری هستید و قصد کشیدن سیگار دارید باید بدانید همه در محیط کار مانند شما نیستند پس به هیچ وجه در محیط سربسته سیگار نکشید. ممکن است برای افرادی که مشکل ریوی دارند خطر جدی داشته باشد. یا برخی از افراد از بوی سیگار اذیت شوند.
• ساعت، یک قرارداد زمانی بین افراد است. ساعت ۶ یعنی ساعت ۶، معنی آن ساعت ۶ و پنج دقیقه یا ۶ و ده دقیقه نیست! زمان آماده شدن و رسیدن خود را طوری تنظیم کنید که سر وقتی که از پیش تعیین شده است، برسید. استفاده از برخی اپلیکیشن‌های مسیریاب می‌تواند درباره زمان لازم برای رسیدن به محل مورد نظر، به شما اطلاع دقیق‌تری برای محاسبه بدهد. حتما تاخیر احتمالی خود را اطلاع داده و بعد از رسیدن بابت آن عذرخواهی کنید.
• در جلسات کاری به دیگران هم فرصت صحبت کردن بدهید. در کار تیمی سعی کنید همه افراد نظر بدهند و با تک گویی و تحمیل خود، فضایی نسازید که دیگران مایل به مشارکت نباشند.
• از دیگران کار مجانی و خیریه نخواهید و همان اول درباره مسائل مالی گفتگو کنید. برای کسی هم کار مجانی انجام ندهید و پیش از دیگران برای کار خود ارزش قائل شوید و کار دیگران را بی ارزش جلوه ندهید. به طور مثال  کار یک گرافیست را کشیدن چهار تا خط و کار یک عکاس را فشار دادن یک دکمه ندانید. افراد برای رسیدن به نقطه‌ای که شما به آن‌ها سفارش بدهید، وقت و پول صرف کرده‌اند و تجربه و مهارت افراد، قیمت دارد.
• کار تیمی یعنی کار افراد مختلف یک تیم با یکدیگر، نه کار کردن یک تیم برای شما! از تمام ظرفیت افراد تیم باید استفاده شود و نه فقط توان شما. همه افراد گروه باید حرف بزنند، نظر بدهند، مخالفت کنند، نه فقط شما! جرئت نظر دادن و ظرفیت نه شنیدن داشته باشید. افرادی که نظر مخالفی با شما دارند، دشمن شما نیستند. این طبیعت کار گروهی است که نظرات مختلف، موافقان و مخالفانی داشته باشد. بعد از شنیدن نظر مخالف قهر نکنید و از جریان خارج نشوید یا دنبال تلافی و انتقام نباشید. حضور شما در هر حلقه کاری، یک تجربه مفید برای فعالیت‌های بعدی است.
• آدمها برونگرا و درونگرا هستند. این تفاوت را متوجه بشوید و افراد را وادار به رفتار باب میل خودتان نکنید. در محیط کاری افرادی تمایل به سکوت دارند یا افرادی خوش مشرب و اجتماعی هستند. هر دو تیپ مهارت‌های خاص خود را دارند. سکوت آدم‌ها را نشانه افسردگی و کمرویی آن‌ها ندانید و خنده و گفتگو با همه هم نشانه سبکسری تلقی نکنید. افراد را با تفاوت‌هایشان بپذیرید. یادتان باشد که هر فردی با یک داستان از گذشته، با خانواده‌ای شاید متفاوت از شما و با شرایطی که شما از آن خبر ندارید در محیط حاضر می‌شود. پس هر تفاوتی، نیاز به اظهارنظر و جبهه گیری و قضاوت از طرف شما ندارد.
• در محیط‌های کاری باند تشکیل ندهید! با این کار دیگران را آزار ندهید. بگذارید افراد بنا به شایستگیها و توانایی‌هاشان، مسئولیت قبول کنند.
• شما بابت کاری که انجام می‌دهید حقوقی دریافت می‌کنید که کم بودن آن ربطی به مشتری ندارد. کار شما حتما چک کردن موبایل‌تان یا تعریف کردن خاطرات‌تان نیست. سعی کنید با حالت ناراضی و کلافه با ارباب رجوع مواجه نشوید و کار خود را مسئولانه انجام دهید.
• خطا و اشتباه جزئی از ذات کار است. اگر همکارتان اشتباهی مرتکب شد، با آرامش برخورد کنید و او را راهنمایی کنید و در صورت تکرار، ببینید چه رویه غلطی باعث تکرار اشتباه شده است. اگر اشتباهات متوالی پیش آمد، تنبیه و جریمه متناسب هم جزئی از کار است!