ترس، غافل‌گیری، تعلیق، پایان‌های شوکه‌کننده، قصه‌های بی‌پروا و جسورانه به اضافه کمی چاشنی کمدی و هر چیز دیگری که از سینما انتظار داریم این روزها تبدیل به مولفه‌های اصلی سینمای کره جنوبی شده است و همین مسئله باعث شده در همه جهان نگاه ویژه‌ای به سینمای کره شود و جایگاه خاصی در میان سینما دوستان و منتقدان پیدا کند، تا بعد از دستاورد بزرگ انگل در اسکار ۲۰۲۰ این جایگاه بیش از همیشه تثبیت شود. اما از ارکان اصلی این سینما قطعاً نا هانگ جین است که قبلا با تعقیب‌کننده و دریای زرد نشان داد که می‌شود هم به ژانر پایبند بود و هم پا را فراتر از آن گذاشت. او در آخرین فیلمش شیون طرفدارنش را به لذت و تجربهٔ منحصربه‌فردی دعوت می‌کند تا همه آنچه را که در سینما به دنبالش هستند در فیلم‌های او و هم‌وطنانش پیدا کنند.
افسر پلیسی به نام جونگ گو که در یکی از روستاهای کوهستانی کره جنوبی زندگی می‌کند، در پی قتل‌های مرموزی در روستا، شروع به بررسی و کشف حقیقت می‌کند و در ادامه با ورود شخصیت‌های عجیب و رخ دادن اتفاقات غیرمنتظره، او و خانواده‌اش درگیر مسئله و رازی هولناک می‌شوند.
فیلم در همان ابتدا بیننده را آرام در خود غرق می‌کند و دیگر اجازه نفس کشیدن به او نمی‌دهد. شیون در پی آن است که همه وحشت و ترس درونش را در جریان یک زندگی روزمره روستایی انتقال دهد و به طرز شگفت آوری موفق عمل می‌کند و ضربهٔ نهایی‌اش را آن قدر به تأخیر می‌اندازد تا همه وجودمان را تسخیر کند و راز هولناکش را به مانند یک تردست مخفی می‌کند؛ تا در پایان لبریز از لذت، به دنبال کشف آن باشیم. امتیاز بزرگ دیگر شیون خلق شخصیت‌هایی است بی‌نهایت باورپذیر؛ و همین امر، ترس تنیده در قصه را انسانی و ملموس می‌کند، اما عجیب‌تر از آن خلق اهریمنی است که به اندازه آدم‌های روستایی و ساده قصه، باورپذیر می‌نماید و این تفاوت اصلی شیون با دیگر فیلم‌های این دسته است و همین شیون را تبدیل به جواهری نایاب می‌کند که تا سال‌ها الگو قرار گیرد.
اما چه چیز باعث می‌شود شیون تا این حد اعجاب‌انگیز باشد؟ پاسخ این سوال را باید در سینمای جسور کره جستجو کنیم که در این سال‌ها بیش از پیش به خلق تریلرهای معمایی و خلق ضدقهرمان‌های شکست‌ناپذیر توجه نشان داده و آنقدر آنها را منزجرکننده به نمایش می‌گذارد که از قالب انسانی بیرون می‌آیند و تبدیل به اهریمنی کنترل‌ناپذیر می‌شوند؛ اما هانگ جین در شیون اهریمنی می‌سازد در قالب انسانی و با سود بردن از سنت و کلیشه‌های مرسوم کشورش به این بعد انسانی می‌افزاید. در ادامه، این دوئل نابرابر بین آدم‌های ناتوان و اهریمنان بی‌رحم، انسان را به وادی‌ای می‌کشاند که بیرون آمدن از آن سخت می‌شود. قطعاً نباید از قاب‌های بکر و فضاسازی بی نظیر فیلم غافل شد که بستر لازم برای قصه را مهیا می‌کند. نا هانگ جین که از فیلمسازان گزیده‌کار سینمای کره است، بعد از ساخت تعقیب‌کننده و دریای زرد ثابت کرد که از استعداد و توانایی خاصی برای ساخت تریلرهای دقیق و پیچیده برخورددار است و در آخرین اثرش شیون، با اجرای درست و چشم‌نواز از فیلمنامه‌ای دقیق ثابت کرد که درخشش آثار قبلی او از روی اتفاق و شانس نبوده است.
در نهایت باید گفت فرقی نمی‌کند طرفدار چه نوعی سینمایی هستید، شیون فیلمی است با پتانسیل بالا و پرکشش، که می‌تواند هر نوع سلیقه‌ای را به خود جلب کند پس در دیدن آن درنگ نکنید.
نظرات کاربران
نظرات کاربران