تجربه مواجهه بسیاری افراد با کووید ۱۹ و گفت‌و‌گو با آنان پس از بهبودی نشان می‌دهد کووید ۱۹ همان‌طور که ممکن است تا ماه‌ها پس از درمان فرد را دچار آسیب‌های جسمی کند، به همان اندازه هم باعث رنج و آسیب‌های روحی و روانی برای فرد مبتلا پس از بهبودی می‌شود.
در واقع خود ظهور این بیماری ناشناخته و مبهم برای افراد هر جامعه‌ای سبب اضطراب و تنش می‌شود و این اضطراب و تنش گاه با ابتلاء و همچنین بهبود بیماری نیز تداوم می‌یابد. بنابراین طبق نظر روانشناسان گاهی بیماران مبتلا به این ویروس با درمان قطعی بیماری نیز همچنان حالت‌هایی از اضطراب، نگرانی و افسردگی را تجربه می‌کنند که مسلما در طول زمان خوشایند و قابل تحمل نیست. به یادآوری خاطرات حضور در بیمارستان ممکن است مجدد به ذهن فرد خطور کند، حتی با وجودی که خودش از آن گریزان است یا حتی توجه به افکار و احساسات ناخوشایند در رابطه با ادامه زندگی می‌تواند از عوارض کرونا باشد. حتی ممکن است خلق‌وخوی شما بیشتر تحت تاثیر ناامیدی در مورد امکان بازگشت به فعالیت‌های روزمره‌تان آن‌گونه که قبلا بوده‌اید قرار گیرد. این احساسات ناخوشایند و آزاردهنده به نوبه خود بر توانایی مشارکت در فعالیت‌های روزانه تاثیر می‌گذارد. مخصوصا اگر به خاطر تفاوت میان انتظارات و آنچه که به‌دست می‌آورید، انگیزه کمتری برای بهبودی داشته باشید. بنابراین مدیریت استرس و احساسات اضطراب و افسردگی بخش مهمی از روند کلی بهبود هستند. اما چه کارهایی می‌توان انجام داد تا از شر این احساسات آزاردهنده رها شد؟
خواب کافی برای مقابله با کرونا
نخستین کار داشتن خواب باکیفیت به میزان کافی است. به احتمال زیاد خواب شما در بیمارستان دچار آشفتگی شده است و حالا احساس استرس بر خواب شما تاثیر گذاشته است. پس سعی کنید به زمان خواب و بیدار شدن معمول خود بازگردید و برای این کار می‌توانید از زنگ هشدار برای یادآوری استفاده کنید. خود و یا خانواده (کسانی که از شما مراقبت می‌کنند) باید مطمئن شوید که چیزی در محیط اطراف وجود نداشته باشد، که خواب شما را مختل کند. مثل نور زیاد و یا سروصدا. مصرف نیکوتین (مثل سیگار)، کافئین و الکل را به حداقل برسانید. اضافه کردن راهکارهای آرامش‌بخش، در به خواب رفتن و حفظ خواب می‌توانند کمک‌کننده باشند.
موضوع بعدی اهمیت داشتن تغذیه خوب و سالم است. به میزان کافی غذا بخورید و البته از غذاهای سالم استفاده کنید. اگر در خوردن یا بلع مشکل دارید از توصیه‌های ارائه شده ما و یا از پزشک کمک بگیرید و مراقب نیازهای اساسی خود باشید. به لحاظ فیزیکی هم فعال باشید؛ این از نظر علمی ثابت شده است که فعالیت فیزیکی، استرس و احتمال افسردگی را کاهش می‌دهد. به تدریج سعی کنید چند قدمی راه بروید و با حفظ ایمنی، فعالیت فیزیکی خود را افزایش دهید.
بیشتر بخوانید:
معرفی مکان‌های تفریحی روباز مخصوص دوره کرونا
بخور و نخورهای دوران کرونا | ویتامین‌ها و مکمل‌ها را بخوریم یا نه؟!
خودمراقبتی برای کرونایی‌ها
هر یک از ما مسوولیم برای حفظ حیاتمان به اندازه کافی آگاه، ماهر و توانمند شویم و از وجود ارزشمندی که خداوند به به ما بخشیده مراقبت کنیم. شاید شما هم شنیده باشید که می‌گویند هیچ کسی به اندازه خود فرد نمی‌تواند به خودش کمک کند. خودمراقبتی با دو نوع جسمی که شامل فعالیت‌ها و تمرین‌های ورزشی، خوردن غذای سالم، خواب و استراحت کافی است و خودمراقبتی روانی و عاطفی که شامل برطرف کردن نیازهای عاطفی و روانی ماست و به ما برای مدیریت احساسات و مقابله با مشکلات کمک می‌کند تقسیم می‌شود. در دوره پس از بیماری ما باید این دو نوع را همزمان با هم پیش ببریم تا سریع‌تر قوای از دست رفته خود را بازیابی کنیم.
درباره خودمراقبتی روانی در دوره پس از بیماری یکی از چیزهایی که می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد و به کاهش اضطراب کمک کنند، گفت‌و‌گو با دوستان صمیمی و اقوام و آشنایان است. این کار می‌تواند به یافتن راه‌حل‌هایی برای بهتر طی کردن دوره بازتوانی و نقاهت منجر شود. اگر تنها زندگی می‌کنید، در ارتباط بودن با دوستان و فامیل به صورت تلفنی و یا برخط می‌تواند به کاهش احساس تنهایی کمک کند. از آنجایی که شما ممکن است در شرایط کاهش یافتن خلق و کاهش انگیزه برای برقراری ارتباط باشید، بهتر است این مساله را به اعضای خانواده و دوستان خود اطلاع بدهید تا آنها جویای حال شما بشوند. اما نکته دیگر انجام فعالیت‌های آرامش‌بخش است؛ اما به صورتی که شما را خسته نکند. کارهایی مانند گوش دادن به موسیقی، مطالعه کتاب‌های مناسب، مراقبه و عبادت و حتی تنفس آهسته به کاهش استرس و اضطراب کمک می‌کند. اگر به این کارها عادت ندارید، می‌توانید به آهستگی و به تدریج تمرین را شروع کنید. شروع فعالیت‌های روزمره و تفریحات به صورت تدریجی بهترین راه برای بازگشت توانایی جسمی و روحی است. این مساله به شما کمک می‌کند تا آرامش روانی خود را نیز بازیابید. اگر در گذشته خدماتی برای حمایت از سلامت روانی خود دریافت می‌کرده‌اید، با ارائه‌دهنده خدمات (روانپزشک یا روانشناس) خود صحبت کرده و از ادامه ارائه خدمات مطمئن شوید. خانواده یا مراقبان می‌توانند در حمایت از کسانی که به لحاظ فیزیکی از بیماری بهبود یافته‌اند، اما دچار مشکل سلامت روان، شده‌اند نقش مهمی ایفا کنند. خانواده/ مراقبان می‌توانند به آنها در دستیابی به حمایت‌های مورد نیازشان در زمان لازم کمک کنند.
نظرات کاربران
نظرات کاربران