کاش میشد در زمانهای زندگی کرد که آدمهایش اگر اشتباهی کردهاند، هر چه قدر هم سخت یا غیرممکن به نظر برسد، بتوانند باز هم به زندگیشان ادامه دهند. مغلوب قانون (Down by Law) ساختهٔ جیم جارموش، داستان چنین جهانی را روایت میکند. مغلوب قانون که سومین ساختهٔ جارموش محسوب میشود در سال ۱۹۸۶ در جشنوارهٔ کن به نمایش درآمد و مورد توجه منتقدان قرار گرفت. فیلم توانست از سایت راتن تومیتوز امتیاز ۸۶ را از آن خود کند. حضور روبرتو بنینی، تام ویتس و جان لوری که از محبوبترین بازیگران جارموش محسوب میشوند، فضایی خاص و بهیادماندنی را در فیلم به وجود آورده است. تام ویتس علاوه بر بازی در مغلوب قاون، خوانندهٔ اصلی فیلم هم بوده است.
سه جوان در شهر بیآنکه از قبل همدیگر را بشناسند در یک زندان و در یک سلول دور هم جمع شدهاند. جک یک مجری رادیویی بیکار و شکستخورده، زک یک گنگستر خیابانی و روبرتو که تنها میدانیم او یک ایتالیایی است. طنز فیلم درست از همین جا آغاز میشود. جک و زک علیرغم ظاهر و روحیهٔ خشنشان کاملاً بیگناه هستند و روبرتوی نحیف و بامزه مرتکب قتل شده است. این سه آدم در عین اینکه رابطهای تنشزا باهم دارند و تقریباً هرکس تنها به خودش فکر میکند، اما برای فرار از زندان با هم متحد میشوند تا آزادی را در آغوش بگیرند.
جیم جارموش در مغلوب قانون در ادامهٔ همان فرمی است که از ابتدای فیلمسازی آن را شروع کرده بود. فیلمبرداری سیاه و سفید و میزانسنهایی مینیمال و روایتی که شخصیتهایش مهمترین بخش آن محسوب میشوند. در مغلوب قانون تنها شخصیتی که در ابتدا چیزی از آن نمیدانیم روبرتو است؛ او در اواخر فیلم عاشق میشود و حالا ما مهمترین لحظهٔ زندگیاش را میدانیم. کیفیت کمدی و کنایی فیلم جارموش در همین سادگیهای زندگی خلاصه میشود. آدمهایی که در شبی تاریک و فضایی تیره و خشن شهری دستگیر شدهاند، پس از فرار و رسیدن به جنگل و به دور از شهر و تمدن انسانی مسیری تازه برای زندگیشان پیدا میکنند.
ریتم فیلم جارموش تا اندازهای کند است که ما بتوانیم با شخصیتها همراه باشیم. یعنی نمیتوان آن را کسلکننده دانست. موسیقی جز و آیرونی میان شخصیتها و محیط پیرامونشان مخاطب را برای ادامهٔ داستان نگه میدارد. به طوری که در هر لحظه از فرار این آدمها ما منتظریم تا اتفاق بعدی را پیشبینی کنیم و سرانجامشان را ببینیم. مغلوب قانون یک تکه از زندگی جک، زک و روبرتو است، بی آنکه انتظار پایانی عجیب و غریب و شکوهمند را در آن داشته باشیم. سادگیایی که در فرم فیلم هم به خوبی دیده میشود.
مغلوب قانون حتی در نامش هم شوخی میکند. چون آدمهایی را نشان میدهد که در نهایت از زیر یوغ قانون فرار میکنند. مغلوب قانون در سکوتها، فضای سیاه و سفید و آدمهایی که آرزوی رهایی دارند، میتواند ما را به یاد محکومبهمرگی گریخته است روبر برسون بیندازد. تنها با این تفاوت که جارموش پس از رهایی آنان از زندان دنبالشان میکند و ما را با بالا و پایین زندگیاشان همراه میکند. یکی از جالبترین حاشیههای فیلم هم این است که روبرتو بنینی و نیکولتا براسچی پس از همبازی شدن در این فیلم باهم ازدواج میکنند. فیلمی که در آن نقش یک عاشق و معشوق را بازی کرده بودند. شاید این مورد را هم بتوان از کیفیت طنزآمیز خارج از فیلم دانست.
نظرات کاربران
نظرات کاربران