بعد از یک مهمانی بزرگ یا یک دورهمی حتی کوچک و خودمانی برای جمع و جور کردن خانه در اولین قدم باید بدانیم چگونه زبالههایی که تولید کردهایم را تفکیک کنیم. اصلن شاید برای خیلی از ما اهمیتی نداشته باشد که تفکیک زباله تا چه حد میتواند کمک بزرگی به محیط زیست بکند. شاید ندانیم در دنیا با تفکیک زباله چه سرمایهای تولید میشود و چقدر به اقتصاد کمک میشود. اینکه ما زبالهها را در همان مبدا تفکیک و بستهبندی کنیم به میزان اطلاع ما از این کار بستگی دارد. اصولا زبالهها به سه دسته تر یا خیس، خشک و خطرناک تقسیم میشوند. زبالههای تر و خیس شامل پسماند غذا، میوهها و سبزیجات و گوشت و مرغ و ماهی میشوند. زبالههای خشک شامل فلزات، شیشه، وسایل چوبی، منسوجات و وسایل چرمی، کاغذ و مقوا، پسماندهای پلاستیکی و لوازم الکترونیکی میشود و زبالههای خطرناک به زبالههایی میگویند که امکان انتقال باکتری و میکروب را دارند، قابل اشتعال هستند و یا گازهای خطرناکی از خودشان تولید میکنند. باید بدانیم که ما با تفکیک زبالههای خانگی گام مهمی برای حفاظت از محیط زیست برداشتهایم و امکان بازیافت و استفادهٔ دوباره از این پسماندها را فراهم کردهایم.
غفلت از طلای کثیف
درست است که سالهای زیادی را برای استفاده بهینه از پسماند از دست دادهایم؛ اما خوب جلوی ضرر را از هرجایی بگیریم منفعت است. اگر زباله کمتری تولید کنیم بالطبع انرژی کمتری هم برای تفکیک زباله و بازیافت آن مصرف میکنیم. بر اساس برآوردهای صورت گرفته هر شهرنشین به طور میانگین ۷۵۰ گرم و هر فرد روستایی ۳۵۰ گرم در روز زباله تولید میکند که این میزان زباله منجر به ایجاد آلودگیهای بسیاری در محیط زیست اطراف ما میشود. اما امروزه برخی کشورها توانستهاند درصد قابلتوجهی از زبالههای خود مانند پلاستیک، فلز، کاغذ و زبالههای الکترونیکی مانند تلفن همراه را مجدد مورد استفاده قرار دهند و از این زبالهها ثروت تولید کنند. درآمدزایی این کشورها از زبالهها بسیار زیاد است تا جایی که کشوری مانند چین به بزرگترین واردکننده زباله در جهان تبدیل شده است. کشور نروژ نیز از سال ۲۰۱۱ از حدود۶۰ درصد ضایعات جمعآوری شده خود انرژی برق تولید کرده است و ۴۰ درصد آن را نیز بازیافت میکند. به جرات میتوان گفت صنعت بازیافت زباله، جزو پولسازترین صنایع در جهان به شمار میآید. با این حال جای تاسف است که تنها ۸ درصد از پسماند تولیدشده در شهر تهران تفکیک یا بازیافت میشود و با این حساب مشخص است تا چه میزان از ارزش مادی طلای کثیف غافلیم و به همان اندازه هم نسبت به محیط زیستمان بیتوجهیم!
بیشتر بخوانید:
چگونه فضای شهری را برای مادران دارای نوزاد شیرخوار مناسب کنیم؟
با پسماندهای تفکیک شده چه کنیم؟
خوب است بدانیم که شهروندان تهرانی روزانه ۷۰۰۰ تن پسماند تولید میکنند. از این مقدار ۷۰ درصد مربوط به زبالههای تر و ۳۰ درصد مربوط به زبالههای خشک هستند و از این مقدار، ۳۰۰۰ تن زباله دفن میشوند. اما کار با دفن زباله تمام نمیشود؛ چون شیرابههای حاصل از این زبالهها راه خود را به محیط زیست پیدا میکنند و وارد چرخه غذایی ما میشوند. بنابراین با تفکیک زباله در واقع کمک شایانی به سلامت خود و آیندگان و فرزندانمان کردهایم. حالا اگر کنجکاوید که بدانید این همه زباله قبل از دفن به کجا میروند، پاسخ این است: همگی این زبالهها اعم از خشک و تر به منطقه آرادکوه و صالحآباد منتقل میشوند و در آن جا به صورت دستی تفکیک میشوند. بخشی از این زبالهها به قسمت تخمیر و کمپوست منتقل میشوند و بقیهٔ زبالهها دفن میشوند. حالا ما به عنوان شهروند بعد از تفکیک زبالهها باید چه کنیم؟ سه راه برای انتقال پسماند خشک و زبالههای تفکیکشده وجود دارد. راه اول مراجعه به غرفههای بازیافت است. راه بعدی تحویل زبالهها به وانتهای ملودیدار است و راه سوم نصب اپلیکیشنهای جمعآوری پسماند. مراجعه به غرفههای بازیافت که در محلهتان وجود دارد و یا تماس هفتگی با شماره تماس ۱۳۷ برای انتقال زبالههای خشک و قراردادن زبالههای خشک در سطلهای آبیرنگ ۱۱۰۰ لیتری شهرداری از همان راههای اولیه برای تفکیک زباله است. اما شاید بپرسید با نصب اپلیکیشن چطور میشود پسماند را تحویل داد؟ واقعیت این است که چون ممکن است تفکیک زباله و انتقال بخش خشک و دیجیتال (قابلبازیافت) آن به مراکز و غرفههای بازیافت سطح شهر تهران گاهی اوقات کار سخت و زمانگیری باشد، بنابراین امروزه سامانهای طراحی شده که بدون تردد در سطح شهر هم بتوان زبالهها را مدیریت کرد. بنابراین شما میتوانید از طریق نصب اپلیکیشن و با ثبت درخواست جمعآوری پسماند خشک و دیجیتال (قابلبازیافت)، ضمن بازگشت سرمایۀ ازدسترفتۀ خود، به محیط زیست کشور نیز کمک کنید.
در این فهرست قیمتهای خرید پسماند خشک توسط غرفههای بازیافت و وانتهای ملودی آمده است.
نظرات کاربران
نظرات کاربران