در اسکار ۲۰۰۶ در میان ناباوری حضار، فیلمی در میان کاندیداها قرار داشت که حتی سازندگانش هم فکرش را نمی‌کردند بتواند به چنین موفقیتی دست پیدا کند؛ میس سانشاین کوچولو. ساخت میس سانشاین کوچولو به دلایل مشکلات مالی حدود ۶ سال زمان برد و سرانجام در سال ۲۰۰۶ توانست در چهار رشتهٔ اسکار نامزد شود و اسکار بهترین فیلمنامهٔ اوریجینال و بهترین نقش مکمل مرد را به خانه ببرد. اما اینها تنها موفقیت‌های میس سانشاین کوچولو نبود. درخشش فیلم در جشنواره‌های مختلف و دریافت جوایز متعدد از جمله بهترین نقش مکمل زن و بهترین فیلم کمدی_موزیکال در گلدن‌گلوب و درآمد بیش از ۶۰ میلیون دلاری برای فیلمی که در طول ۶ سال ساختش تنها ۸ میلیون دلار خرج برداشته بود، بخشی از موفقیت‌های چشمگیر میس سانشاین کوچولو است. جاناتان دیتن و والری فریس به صورت مشترک کارگردانی این فیلم را بر عهده داشتند و فیلم بر اساس نمایشنامه‌ای به همین نام از مایکل آرندت نوشته شد و توانست امتیاز ۷.۸ از کاربران آی‌ام‌دی‌بی، ۹۱ از منتقدان راتن‌تومیتوز و ۸۰ از داوران متاکریتیک دریافت کند؛ یعنی هم تماشاگران عمومی از آن راضی بودند و هم منتقدان و البته فیلم در جلب نظر منتقدان موفّق‌تر بود.
میس سانشاین کوچولو داستانی خانوادگی با محوریت دختر کوچک خانواده آلیو (به معنای زیتون) است. آلیو کوچک در آرزوی اینکه روزی بتواند دختر شایستهٔ جهان باشد، در مسابقه‌ای به نام «خورشید خانم کوچک» شرکت کرده و پس از قبولی در مرحلهٔ اول باید راهی شهری دیگر شود. یک ربع اول فیلم به معرفی خانوادهٔ آلیو می‌پردازد، پدر خانواده ریچارد (گرگ کینر) در حال اجرای کنفرانسی با موضوع موفقیت است اما هیچ استقبالی از صحبت‌هایش نمی‌شود. برادر آلیو، دواین (پال دانو) به خاطر رسیدن به هدفش یعنی دانشکدهٔ نیروی هوایی آمریکا با خانواده در سکوتی طولانی مدت به سر می‌برد و وقتش را با ورزش و خواندن کتاب‌های نیچه می‌گذراند. شرال (تونی کولیت) مادر خانواده در حال برگرداندن برادرش فرانک (استیو کوریل) که به دلیل خودکشی مدتی را در یک آسایشگاه روانی تحت مراقبت بوده، به خانه است. از بهترین شخصیت‌های فیلم، پدربزرگ با بازی آلن آرکین است که در خانه به همراه سایر اعضا زندگی می‌کند و به مواد مخدر اعتیاد دارد و انحرافات اخلاقی هم در او مشاهده می‌شود و در عین حال مربی و راهنما و بهترین دوست آلیو کوچولو در خانه است. افراد این خانواده که در مرز فروپاشی است به خاطر آلیو راهی این سفر یک روزه با ماشین فولکس واگن قدیمی‌شان می‌شوند و با وجود اتفاقات ناگهانی و سختی‌های بی‌شمار در نهایت هر کدام از اعضا به دیدگاهی جدید و همبستگی خارق‌العاده‌ای دست پیدا می‌کنند.
در یکی از بهترین لحظات فیلم دواین پس از متوجه شدن حقیقتی که منجر به جا ماندن او از دانشکدهٔ خلبانی شده، از ماشین پیاده می‌شود و با فریادی بلند، سکوت طولانی و طاقت‌فرسایش را می‌شکند، شکستن سکوت دواین، شکستن دیوار بلند سردی و بی‌اعتنایی است که میان اعضای خانواده کشیده شده و وقتی دواین با خواست خواهر کوچکش به ماشین برمی‌گردد، روابط خانوادگی آنها دوباره پا می‌گیرد و شکوفا می‌شود.
بازی فوقالعادهٔ پدربزرگ (آلن آرکین) و آلیو کوچولو (ابیگل برسلین) که هرکدام به ترتیب برندهٔ بهترین نقش مکمل مرد اسکار و بهترین بازیگر زن گلدن گلوب شدند، در کنار بازی‌های خوب و روان دیگر بازیگران فیلم، فیلمنامهٔ ساده اما بسیار جذاب، از دلایلی است که نباید این کمدی_درام دوست‌داشتنی را از دست داد.
اگر به دنبال فیلمی می‌گردید که به همراه خانواده با خیال راحت و حال خوب تماشا کنید، این فیلم ۱۰۳ دقیقه‌ای را از دست ندهید. میس سانشاین کوچولو با شعار «بازنده کسیه که از برنده نشدن می‌ترسه» برای شما لحظه‌های شیرین و در کنار آن انگیزه و امید بسیار به ارمغان می‌آورد.
نظرات کاربران
نظرات کاربران