معرفی فیلم «مدرسۀ زندگی» (نیکولاس وانیر، ۲۰۱۷) | طبیعت معلم است

خود را در طبیعت رها کنید، خواهید دید که چگونه زندگی را به شما می‌آموزد. مدرسۀ زندگی فیلمی ساده است که مثل اکثر کارهای کارگردان فرانسوی‌اش، انسان را در تعامل با طبیعت نشان می‌دهد. جنگلی که نه‌تنها سرمایه بلکه زندگی است و اگر خوب بنگرید زندگی را از آن خواهید آموخت. نیکلاس وانیر که علاوه بر کارگردانی، نویسندگی این فیلم را نیز بر عهده داشته است، اغلب به دنبال نشان دادن طبیعت به عنوان دوست و همراه انسان‌هاست و این نگاه انسانی در سراسر مدرسۀ زندگی جاری‌ست.

مدرسۀ زندگی کمدی_درامی است که می‌توان در کنار همۀ اعضای خانواده به تماشایش نشست و لااقل مسحور طبیعت بکر و تصاویر زیبای آن شد اگرچه فیلمنامه هم در حد و اندازه‌های خود کشش خوبی دارد و می‌توان تا پایان، آن را تحمل کرد. این گونه از فیلم‌ها اگرچه به دلیل سادگی و وضوح بیش از حد، به مذاق اهل فن و مخاطبان خاص سینما خوش نمی‌آید اما می‌تواند یک جمع خانوادگی را تا حدی از خود راضی کند.

سرپرستی پسربچه‌ای به نام پُل که ایام نوجوانی خود را در یتیم‌خانه‌ای می‌گذراند به زنی خدمتکار که در املاک شخصی ثروتمند به همراه همسرش مشغول به کار است سپرده می‌شود. او که نوجوانی سرکش است همواره از در حصار بودن گریزان است و اکنون خود را آزاد و رها می‌بیند. در این میان با شکارچی غیرمجازی به نام توتاش آشنا می‌شود که زندگی آزادانه‌ای در طبیعت دارد و این آشنایی اتفاقات داستان را تا پایان رقم می‌زند و فیلم سرانجام با اتفاقی غیر منتظره پایان می‌یابد.

فیلمبرداری صحنه‌های مربوط به جنگل و حیوانات بسیار شبیه به فیلم‌های مستند است که از تبحر فیلمبردار و نگاه دقیق کارگردان که سابقۀخوبی در همکاری با هم و ساخت اینگونه فیلم‌ها داشته‎اند، نشأت می‌گیرد. اما توجه به تصاویر می‌توانست با چاشنی صداهای واضح‌ و بکرتری از جنگل همراه شود تا بر حس کلی فیلم و پلان‌ها بیفزاید. تدوین فیلم نیز حال و هوای خوبی به کار بخشیده اما در لحظاتی ریتم فیلم را می‌اندازد، هر چند که موسیقی متن می‌تواند اندکی این ضعف را پوشش دهد و ما را به دهه ۲۰ و ۳۰  زندگی در روستاهای فرانسه ببرد.

بازیگران مدرسۀ زندگی فوق العاده نیستند اما تا حدی زیادی از پس نقش‌های خود بر آمده‌اند. بازیگر نوجوان فیلم اما می‌توانست بازی بهتری داشته باشد و بر حس نماهای متحیرکنندۀ طبیعت بیافزاید.

زندگی در جنگل‌های بکر در کنار حیوانات و گیاهان بی‌نهایت دوست‌داشتنی‌اش، زمانی زیباست که با دانش و آگاهی همراه باشد. توتاش که می‌تواند نمادی از انسان‌های در تعامل با طبیعت باشد، به پُل می‌آموزد که طبیعت آموزگار است و می‌شود در عین بهره بردن از مواهب خداوند و نگهداری از آن‌ها، درس زندگی نیز فرا گرفت، اگر گوشی برای شنیدن و چشمی برای دیدن داشته باشیم. سادگی مدرسۀ زندگی در همۀ عناصر آن، سادگی طبیعت را القا می‌کند، در جایی که حتی برای شکار از اسلحه استفاده نمی‌کنند تا همه چیز همان‌گونه ساده باشد. پُل که در هنگام تولد، مادرش را از دست داده، دامان مادر خود را در جنگل می‌یابد و سرانجام، این طبیعت است که او را به سمت مسیر درست و زندگی سالم هدایت می‌کند. این فیلم که در لحظات بسیاری، مستندگونه به نظر می‌رسد، هر چند در کنار فیلم‌های طبیعت محوری مانند سپید دندان به چشم نمی‌آید، اما یادآور می‌شود که هنوز علاقه به طبیعت می‌تواند زمینه‌ساز خلق آثار هنری باشد و تلاش مدرسۀ زندگی از این منظر، ستودنی است.

اگر به فیلم‌هایی که طبیعت منحصر به فرد را به نمایش گذاشته و قصه‌ای ساده تعریف می‌کنند علاقه‌مندید، مدرسۀ زندگی را در کنار خانواده حتما تماشا کنید.