معرفی فیلم «خوب، بد، جلف ۲» | ما این فیلم را برای جشنواره فجر می‌خواهیم!

تنوع در داستان‌گویی و موقعیت‌­های جدید، یکی از نیاز­های اساسی سینمای کمدی ایران است. فیلم‌­های بسیاری هستند که تنها با تکیه بر کلیشه­‌های مصرف‌شده و موقعیت‌­هایی که اساساً چیزی برای خنداندن مخاطب ندارند، او را دست کم گرفته‌­اند؛ اما خوب، بد، جلف ۲یکی از معدود کمدی­‌هایی است که در سال گذشته، شما را می­‌خنداند و مدام غافلگیرتان می­کند. خوب، بد، جلف ۲ با ترکیب جدیدی از بازیگران و موقعیت داستانی متفاوتش سال گذشته در جشنوارهٔ فیلم فجر به نمایش درآمد و در کنار سینما شهر قصه­، یکی از دو فیلم کمدی سی‌وهشتمین دورهٔ این جشنواره بود.

داستان فیلم حول یک فیلمساز ایرانی یعنی فربد (حامد کمیلی) می‌­گردد که به تازگی از امریکا به کشور برگشته تا فیلمی را با بازی سام درخشانی و پژمان جمشیدی بسازد. در واقع امّا داستان چیز دیگری است و ساختن این فیلم بهانه‌­ای بیش نیست و فربد و همکارانش از جمله دکتر مدنی (فرهاد آئیش) یک تیم جاسوسی هستند که برای یک خراب‌کاری هسته­‌ای و دزدیدن یک محمولهٔ رادیواکتیو به ایران آمده‌­اند. برای آنکه کسی به آنان شک نکند، چه گزینه­‌هایی بهتر از سام درخشانی و پژمان جمشیدی.

مانند خوب، بد، جلف ۱ هستهٔ اصلی کمدی فیلم، بر دوش تضادی است که پژمان و سام در مقابل یک مأمور جدی به وجود آورده­‌اند. حماقت و سادگی این دو بازیگر سطح اول سینما اغراق‌شده­ است و آنان بر سر اینکه یک بیسکوئیت چند ثانیه باید در چایی بماند تا خوب نرم شود، جر و بحث می‌­کنند. این در حالی است که تیم جاسوسی در برنامه‌ریزی برای یک حملهٔ تروتمیز استرس زیادی را تحمّل می‌­کنند. خوب، بد، جلف ۲ پر از موقعیت­‌هایی است که شما را می­‌خنداند و برای این کار تنها به دیالوگ‌­های­ خشک و خالی بسنده نمی‌­کند. موقعیت را می‌­سازد و از کیفیت یک کمدی اسکروبال استفاده می‌کند. به عنوان مثال حمله به خانهٔ تیمی طالبان و صحنه‌­های سیاه و سفید از فیلمی که قرار است ساخته شود.

بازی بازیگران و به‌خصوص حضور حامد کمیلی، یکی از نقطه‌قوت‌­های فیلم است. او به خوبی روی مرز یک بازی جدی و کمدی قدم می‌­گذارد و در تضاد با پژمان و سام قرار می‌­گیرد. حضور ریحانه پارسا در نقش دختر قلابی دکتر مدنی هم یکی دیگر از اتّفاقات تازهٔ فیلم است، اگرچه چندان انتخاب درستی به نظر نمی‌­رسد.

خوب، بد، جلف ۲ که از زمانی نسبتاً طولانی برخوردار است (۱۳۱ دقیقه) به ندرت باعث می­‌شود تا شما خسته شوید یا از ادامهٔ آن باز بمانید. از آنجایی که خنده معمولاً در جمع اتفاق می‌­افتد، تجربهٔ دیدن این فیلم در سالن سینما، اتّفاقی است که با تماشا از طریف وی‌او‌دی‌ها اغلب به دست نمی‌آید. پیمان قاسم‌خانی نشان داده که از ارجاع به آنچه که در پشت پردهٔ سینمای ایران می‌­گذرد خوشش می­‌آید و شوخی کردن با چنین اتّفاقاتی را در این فیلم می‌­توان دید. در یکی از صحنه‌­های کمیک فیلم، چند مسئول سینمایی به سر صحنهٔ فیلمبرداری فیلمی که هنوز چیزی از آن معلوم نیست می‌­روند و فیلم را برای جشنوارهٔ فجر پسند می‌­کنند: ما این فیلم را برای جشنوارهٔ فجر می‌خواهیم.