| نویسنده و کارگردان | آدام مککی |
| بودجه | ۷۵میلیون دلار |
| فروش | ۶۷۰میلیون دلار |
| IMDB | ۷.۴ |
| Rotten Tomatoes | ۵۶% |
| Metacritic | ۵۰% |
| ژانر | کمدی – درام- علمی تخیلی |
| زمان نسخۀ جهانی فیلم | ۲ساعت و ۱۸دقیقه |
| زمان نسخۀ فیلمنت | ۲ساعت و ۸دقیقه |
تصور کنید که یک ستارۀ دنبالهدار به اندازآ کوه اورست قرار است به زمین برخورد کند که منجر به انقراض نسل بشر و کل سیارۀ زمین خواهد شد، چه میکردید؟ همین موضوع دستمایۀ فیلم جدید آدام مککی (Adam McKay)؛ بالا رو نگاه نکن (Don’t Look Up) قرار گرفته، یکی از مورد انتظارترین فیلمهای سال که بالأخره از پلتفرم محبوب نتفلیکس منتشر شد.
یک کمدی سیاه علمی-تخیلی که بیپرواییاش در پرداخت موضوع اصلی، خندههای تلخی را بههمراه دارد. اثری که شاید برازندۀ عنوان پرستارهترین فیلم سال هم باشد، هرچند در این زمینه، رقابت شدیدی با گزارش فرانسوی وس اندرسون خواهد داشت.
خلاصۀ داستان
کیت دیبیاسکی (با بازی جنیفر لارنس، Jennifer Lawrence)، دانشجوی دکترای نجوم، و استادش دکتر راندال میندی (لئوناردو دیکاپریو، Leonardo DiCaprio) کشف شگفتانگیزی از یک ستارۀ دنبالهدار در حال گردش در منظومۀ شمسی انجام میدهند. اما این مسئله دو مشکل را به همراه دارد؛ اول، در مسیر برخورد مستقیم با زمین است. و مشکل دیگر؟ بهنظر میرسد هیچکس واقعاً اهمیت نمیدهد، از جمله رئیسجمهور.
کیت و رندال با کمک دکتر اوگلتورپ (با بازی راب مورگان، Rob Morgan)، که بهتازگی با بیتفاوتی رئیس جمهور اورلئان (با بازی مریل استریپ، Meryl Streep) و پسرش روبهرو شدهاند، تصمیم میگیرند یک تور رسانهای را آغاز کنند و به همین دلیل به برنامۀ صبحگاهی مفرحی با میزبانی بری (با بازی کیت بلانشت،Catherine Blanchett) و جک (با بازی تایلر پری، PerryTyler ) میروند تا به مردم در مورد یک ستارۀ دنبالهدار بزرگ و خطر ناشی از آن به مردم هشدار دهند و همچنین یادآوری کنند تنها ششماه تا برخورد این ستاره به زمین باقی مانده است، غافل از اینکه این برنامه، مسیری جدید را برای آنها رقم میزند و تلاش آنها برای جلب توجه افکار عمومی به نتایج عجیب و مضحکی ختم میشود.
نکات فنی در بالا را نگاه نکن
از نکات فنی که در اجرای بالا را نگاه نکن بارز است توجه زیاد به گرافیکهای بصری و همینطور اصوات خاص و کاتهای مستقیم به تصاویر متعدد است، فیلم با این کاتهای سریع، ضرب آهنگ تند جهان امروز را با استفادۀ همزمان از ویدئوهای اینترنتی و تصاویر تلویزیونی بهتصویر میکشد. دقت اجرای مککی در میزانسن و دکوپاژ و متصل کردن نماهای مختلف قابل توجه است و حتی شلوغی و المانهای بصری استفاده شده در فیلم، کاملا منطبق بر روایت انجام شده است.
مککی در فیلمنامه با موقعیت بکری شروع نمیکند اما با طراحی گسترده و چرخشهای زیاد، این موقعیت را بسط میدهد تا در نهایت خشم خود را از عدم توجه به تغییرات اقلیمی در جهانی که لایکها و کامنتها تصمیم گیرندهاند، از زبان چند دانشمند بیان کند.
در یکی از سکانسهای جذاب فیلم دکتر راندال میندی با بازی درخشان لئوناردو دی کاپریو برای چندمینبار در برنامه صبحگاهی بری و جک حضور مییابد تا اینبار به عنوان نماینده دولت و البته بالاتر از آن، شرکت قدرتمند تکنولوژی بَش، توضیح دهد که چرا این ستاره برای زمین مفید است و به جای نابود کردن آن، باید با آغوش باز آن را پذیرفت.
او در ابتدا همۀ تلاشش را میکند تا نگرش اصلیاش را مخفی کند اما به یکباره توان دروغ گفتن را از دست میدهد و سیل حقایق درونیاش بر میزبانان و البته بینندگان برنامه سرازیر میشود. او عاجزانه خواهش میکند تا این ستارۀ دنبالهدار بهعنوان یک سیارهکُش جدی گرفته شود و به حرفای توخالی سران کشور که فقط به فکر پر کردن جیب خود هستند توجه نکنند. در نهایت با یک کات مستقیم او را در موقعیتی قبلی کیت میبینیم، دستوری از بالا برای خارج کردن او از مدار.
بازیها
در مورد فیلمی با این حجم بالا از ستارهها، صحبت در مورد بازیها سخت است. اما با نگاهی دقیقتر باید به بازی لئوناردو دیکاپریو بیشتر توجه کرد اجرای او در نقش یک دانشمند اخترشناس که همزمان از چند بیماری، از جمله استرس بیش از حد رنج میبرد بسیار جذاب است و قرار دادن او در موقعیتهای دشوار با آن میزان از استرس، بهطرز عجیبی کمیک و خندهآور است و تا حدودی ما را به یاد یکی از بازیهای به یادماندنیاش در فیلم گرگ وال استریت میاندازد البته با اکت درونیتر و کنترل شدهتر.
نفر بعدی جنیفر لارنس است که در این سالها زوج کارگردان-بازیگر جدیدی را با آدام مککی تشکیل داده است و هربار هم در فیلمهای او موفق ظاهر میشود و از پس شخصیتهایی جذابی که انگار مککی دقیقا در هنگام نگارش برای او نوشته است بهخوبی برمیآید.
بالا رو نگاه نکن یک نقد صریح و بی پروا است به جهان امروز ما و آنچه دارد اتفاق میافتد و در این مسیر به هیچکس رحم نمیکند نه به سیاست مداران حرّاف و بیخیال، نه رسانههای عمدتا پوچ و توخالی، نه شرکتهای تکنولوژی تجاری و نه حتی مردم. در مجموع این فیلم تجربۀ بصری جذابی است که همزمان بیننده را میخنداند و به فکر فرو میبرد که چه زمانی قرار است به بالا نگاه کنیم؟
نویسنده: فرید نوری
منتشر شده در بلاگ فیلمنت در تاریخ ۶ دی ۱۴۰۰
نظرات کاربران
نظرات کاربران