فیلم خشم (کانیشک ورما، ۲۰۲۱) | در ستایش خشم

بر اساس عملکرد ذهن انسان، هر عملی، معلول علتی عینی یا ذهنی است. از آنجاکه سینما از ورودی ذهن انسانی برای انسان‌های دیگر می‌گذرد، این قانون علت و معلول در آن رعایت می‌شود. فیلم خشم (Sanak) در ژانر اکشن، به مخاطبان معناپسندش احترام می‌گذارد و آن را در ادغام با درامی احساسی شکل می‌دهد. پس از موفقیت چشمگیر فیلم خداحافظ در سال ۲۰۲۰، سازندگان باهوش فیلم خشم، تم اصلی فیلم خداحافظ را دوباره با داستانی متفاوت تکرار کردند و این‌بار نیز با وجود پخش خانگی آن، موفقیت مالی خوبی برای تهیه‌کنندگانش رقم زدند. مخاطبان نیز تاکنون با دادن رتبه ۷ در آی‌ام‌دی‌بی، رضایت خود را اعلام کرده‌اند.

خلاصۀ داستان

ویوان آهوجا؛ رزمندۀ هنرهای رزمی ترکیبی، در حال برنامه‌ریزی سومین سالگرد ازدواجش با آنشیکا مایترا است. ناگهان آنیشکا سکتۀ قلبی می‌کند و دکتر عمل قلب را برای او تجویز می‌کند. ویوان برای تامین هزینۀ عمل آنشیکا، خانه‌شان را به‌فروش می‌گذارد و عمل همسرش با موفقیت انجام می‌شود. وقتی که ویوان برای ترخیص آنیشکا به بیمارستان می‌رود، به‌طور تصادفی گروهی تروریستی برای آزاد کردن رهبرشان که به عنوان بیمار در بیمارستان بستریست کل بیمارستان را به گروگان می‌گیرند. ویوان که در پارکینگ متوجه این اتفاق می‌شود، تصمیم می‌گیرد برای نجات همسرش و بقیه گروگان‌ها از انجام هیچ‌کاری کوتاهی نکند. در این میان جایاتی برگا نیز پلیسی است که به عنوان مسئول این گروگان‌گیری انتخاب شده است و در انجام وظیفه‌اش با تروریست‌ها و ویوان درگیر می‌شود. در کل داستان، کلیشۀ همیشگی فیلم‌های درام و اکشن است که مهم‌ترین برگ برنده‌اش، هیجان بالا و سرگرم‌کنندگی مخاطب عام است.

نقاط قوت خشم

از بهترین نقاط قوت فیلم خشم، شروع داستان در همان بیست دقیقۀ اول فیلم است و ژانری که به صراحت برای مخاطب آشکار می‌شود. از آنجا که فیلم‌نامۀ فیلم از نوع کلاسیک آن است، گره‌های داستان به‌خوبی باعث نگه داشتن هیجان در سطح بالایی در نیمۀ اول فیلم می‌شوند. اما در نیمۀ دوم، کمی از هیجان داستان کاسته شده و به‌اصطلاح، داستان کش می‌آید. تنها چیزی که تا پایان فیلم به همان کیفیت اولیه باقی می‌ماند، اکشن فوق‌العاده جذاب آن است که برای سرگرم‌کردن مخاطب، تمام تلاش خودش را می‌کند. اکشن‌ها، همه داستان‌پردازی شده‌اند و تدوین با اعتماد به مهارت بازیگران در زمینه هنرهای رزمی، کمتر به کار گرفته شده و به جای آن، فیلمبرداری و قاب‌های باز با زاویه‌های کمتر دیده شده، بر وجه فنی فیلم می‌افزاید. در پلان‌هایی با الهام از زاویۀ نقطه نظر مخاطب در بازی‌های ویدیویی، فیلمبردار به‌گونه‌ای زاویۀ تماشاگر را فیلمبرداری می‌کند و بر هیجان آن صحنه می‌افزاید. در کل، تمام تمهیدات سینمایی به کار رفته، همچون کلیشه‌ای تمیز از آب درآمده و مخاطب را تا پایان فیلم راضی نگه می‌دارد.

ویدیوت جموال (vidyut jammwal) با اولین فیلم خود به‌نام اجبار در نقش منفی چنان درخشید که از آن به بعد به عنوان نقطه عطف اکشن در سینمای هند شناخته می‌شود. با توجه به سابقه‌اش در هنرهای رزمی و فراگیری آنها از سه‌سالگی توسط پدرش، اعجاب بینندگان از مهارت او در هنرهای رزمی معقول‌تر جلوه می‌کند. از نقاط قوت این بازیگر، نرمی حرکات او و طراحی حرکات رزمی‌اش است که آنها نیز توسط خودش انجام می‌گیرد. تا جایی‌که به گونه‌ای که ریتم درون حرکاتش، بیشتر بیننده را جذب می‌کند تا قدرت و توانش در انجام دادن حرکات رزمی. در خشم نیز ویدیوت جموال در حد انتظار بیننده عمل می‌کند و از تکرار کردن خود می‌پرهیزد. شاید به همین دلیل است که داستان و همه‌چیز در خدمت هر‌چه بهتر نمایش دادن این مهارت رزمی ویدیوت جموال است.

همانطور که در سینمای تجاری هند، اصل بر این است که اگر یک فرمول یک‌بار جواب دهد ارزش این را دارد که چندین‌بار از آن استفاده شود، خشم نیز از این قانون مستثنا نیست و به گونه‌ای پیرو فیلم قبلی بازیگر اصلی یعنی ویدیوت جموال است. در فیلم خداحافظ داستان اصلی وجوه احساسی زیادی به شخصیت و صحنه‌های اکشن داده بودند که در این فیلم نیز تکرار شدند و تاثیرگذاری خوبی در مخاطب عام داشتند. در این فیلم نیز توجه به مسئلۀ تروریسم، داستان را برای مخاطب هندی بیشتر ملموس می‌کند. پیام‌های فرعی دیگری نیز گفته می‌شود اما زبان مستقیم و شعاری فیلم از تاثیرگذاری آنها می‌کاهد. شاید خشم را نتوان جز فیلم‌های بسیار تاثیرگذار در جامعۀ هند یا تاریخ سینمای آن دانست اما ضرورتا در رده فیلم‌های سرگرم‌کننده، جای مناسبی برای خود پیدا کرده‌ است.

نویسنده: فاطمه رضایی

منتشر شده در بلاگ فیلم‌نت در تاریخ ۲۵ آبان ۱۴۰۰

در ستایش خشم – پیرنگ‌مدیا (peyrangmedia.com)